"Çiçeğin dikeni var diye üzüleceğimize,
             dikenin çiçeği var diye sevinelim "
     Hayata bakış açımız kendi mutluluğumuz kadar çevremizdeki insanların mutluluğunu da yakından ilgilendirmektedir. Eğer çevremizdeki sadece dikenleri görür ve önemsersek hayat çekilmez olacaktır.Bundan bizimle birlikte çevremizdekiler de olumsuz etkilenecektir. Ancak dikenlerin ucundaki  rengarenk çiçekleri görür ve onlardan ibret alabilirsek hayata bakışımız değişecek. Mutsuzluğun yerine mutluluk, umutsuzluğun yerine umut, somurtkanlığın  yerini tebessüm, başarısızlığın yerini başarı alacaktır.
     Bu bakış açısı bizim dikenleri görmemizi engelledi mi? Dikenler mi yok oldu? Her ikisi de değil. Ne dikenler yok oldu, ne de artık dikenleri görmeyeceğiz. Sadece dikenlere takılıp kalmayacağız. Dikenlerin elimize batmaması için dikkatli olacağız, gerekirse elimize eldiven takacağız, daha da olmazsa dikenleri koparacağız. Artık ne bizim elimize batmasın ne de başkaların eline batmasın.
     Bu yazıda size Gümüşhane’deki dikenlerden değil, güzel çiçeklerden yani güzel örneklerden bahsedeceğim: Neden önce dikenler değil de çiçekler? Yazımızın ana fikri onu gerektirdiği için. Yoksa dikenler elimize batar, canımız yanar diye korktuğumuzdan değil.
     Gümüşhane’de birçok güzel işler yapılıyor, belki bu yazıdan sonra bazıları bizi neden görmedin diyecektir. Ancak benim amacım öncelikle görevi olanların yaptığı işleri öne çıkarmak yada maddi menfaat bekleyerek yapılanları övmek değil. Gönüllü, toplum yararına , sivil toplum olmanın gereği olarak yapılan güzel işleri sizlerle paylaşmaktır.
      İlk örneğimiz, Harşit Dergisi: Bu dergi Gümüşhane tarihinde bir ilki başardı, bir edebiyat ve sanat dergisi olarak 15. sayıya ulaştı. Ayrıca düzenlediği etkinliklerle (şiir gecesi, toplantılar, konferanslar) Gümüşhane de bir boşluğu doldurdular. Öncelikle derginin bu noktaya gelmesinde emeği geçen arkadaşları kutluyorum. Nasrettin Hocanın damdan düşünce, geçmiş olsun deyip, acısını anladıklarını  söyleyenlere verdiği cevap ilginçtir. – içinizde damdan düşen varsa o beni anlar. Bu yazıyı okuyanlardan geçmişte böyle bir çaba içinde olanların daha iyi anlayabileceği bir rakamdır onbeş sayısı. Ne siyaset, ne dedikodu ne de menfaat. Sadece bu memlekette sanat ve edebiyat adına güzel şeyler yapabilme çabası. Gelecekte Gümüşhane’nin yetiştirdiği yazarlar sayıldığında mutlaka bunlar içinde bu dergide amatörce  yazı yazan arkadaşlar da olacaktır. Dergi yayın politikası ile ilgili , yazı yazanların kimliği ile ilgili eleştiriler de duydum, önemsemedim. Çünkü hiç birisi -ben bir yazı, şiir, deneme, makale, öykü yazdım da yayınlamadılar, ya da falan yazarın şu yazısındaki şu tespitine katılmıyorum demiyordu. Yani en kolay olanı yapıyordu, şahsi hesabı yüzünden insanları karalamaya çalışıyordu. Maalesef siyaset literatüründe çokça rastladığımız bu üslup, bu alanda da kendine yer bulmak istiyordu. Fakat başta Niyazi Karabulut Hocam olmak üzere yayın kurulunda bulunan arkadaşlar buna müsaade etmediler. Onbeş sayı boyunca ölçü korundu. Maddi zorluklara rağmen yılmadılar, derginin satışını değil çoğunlukla dağıtımını yaptılar, her sayı öncesinde hesabı tutturmaya az çalışmadılar. Geçtiğimiz yaz ulusal bir dergi Gümüşhane özel eki yayınladı, bu ekte Gümüşhane’de yayınlanan dergiler bölümünde onbeş sayı yayınlanan Harşıt yoktu, ama sadece ilk sayısı yayınlanan bir ilimizdeki Gümüşhaneliler derneğinin dergisi vardı. Mutlaka gözden kaçmıştır, ancak baştan söyleyerek kendimizi bağladık bu gün dikenin çiçeğine sevineceğiz. Ben bir öğretmen olarak bu dergide okuduğum yazılar içinde  öğrencilerimin yazılarını ilk olarak  ve daha heyecanla okuyorum. Mutlaka onlar da yazılarının yayınlanmasından daha büyük haz ve heyecan duyuyorlardır. Bu güzelliği bize yaşatan  Harşıt’ın tüm isimsiz kahramanlarını kutluyorum, alkışlar onlara…
     İkinci örneğimiz bir web sitesi. www.gumushane.gen.tr adresini internetten tıkladığınızda karşınıza  memleket sevgisi ile yoğrulmuş  çabanın sonucu güzel bir  web sitesi çıkacaktır. Siteyi hazırlayan Recep Ergin kardeşim gecesini gündüzüne katarak ortaya, Gümüşhanelileri buluşturabilen bir platform çıkarabilmiştir. Bu konuda amatörce  uğraştığım için hem web sitesini ortaya çıkarmanın maddi manevi güçlüğünü hem de ortaya çıkan ürünün insanları nasıl mutlu ettiğini iyi bilirim. Ziyaretçi defterinde  insanların içten ve samimi teşekkürlerini okumanızı tavsiye ederim. Kilometrelerce uzaktan  memleket özlemi çeken insanlara sanal da olsa memleketini sunmak çok önemlidir. İçinde olanlar için hiçbir anlam ifade etmeyen dağlar, taşlar gurbette yaşayanlar için kokusu burnunda tüten gerçek memlekettir. Recep bunu onlara sunmaya çalışıyor. Hiçbir maddi beklenti içinde olmadan bunu yapması bizim ve bu siteyi ziyaret edenlerin takdirini topluyor. Baştan kendimizi sınırlandırmış olmamıza rağmen ikinci bir web sitesi ve editöründen bahsetmeden geçemeyeceğim, www.gumushane.gov.tr  . Valiliğimizin resmi web sitesi, buraya almamızın sebebi, birincisi Türkiye’de bu alanda ilklerden olması  ve içerik olarak çok zengin olmasındandır. Siteyi Gümüşhane’ye yakışır bir noktaya getiren ve sürekli yeniliklerle geliştiren Arif Duman kardeşimi de kutluyorum.
     Üçüncü örnek Gümüşhane’de, Gümüşhane’nin gençleri ile tiyatro yapan  Kadir Çetin ve Gümüşhane Kültür ve Sanat Derneğidir. Akranları kahve köşelerinde pineklerken Kadir,  kendi yazdığı oyunları bu çocuklarla sahneliyor. Geçen yıl bir oyunlarını izleme fırsatı buldum,  izleyicilerin çoğu gençlerin yakınlarıydı, izleyenlerdeki gururu, oyuncuların yüzlerindeki mutluluğu görmenizi isterdim.Başka ülkelerde bu işleri yapanların desteklendiğini biliyorum, onlar da ilgililere teşekkür ediyorlar ama bana göre daha fazla desteklenmeliler.Bu gençlere bakınca memleketimin geleceği ile iyimserliğim artıyor, yeter ki gençlerin yoluna kaldıramayacakları taşları koymayalım, bırakalım bizlerin yapamadığını onlar yapsınlar. Bakıyorum bu ekip de para kazanma, başka şekilde nemalanma peşinde değil, ne diyeyim sizlere de alkışlar.
      Başka güzel örneklerde buluşmak dileği ile…