Son mesaj - Gönderen: Recep Ergin - Salı, 01 Kasım 2011 23:40
Sitemizin yeni hali www.gumushane.gen.tr/v2 adresinde test edilmektedir. Lütfen belirli aralıklarla ziyaret ederek, yaşadığınız aksaklıkları ve önerilerinizi admin@gumushane.gen.tr adresinden veya buradaki formdan bize bildirin.
Ak saçını savur bahar yelinde Zöhreler kıskansın anne düşlerin Cennetim sendeymiş senin elinde Duyduğum ilk hece, anne sözlerin İsmail HAYAL
O gözyaşlarıyla yoğurduğu merhametiyle dokuz ay karnında taşıdığı en büyük emaneti dünyaya getirdikten sonra adeta bir "beyaz melek" misali koruma altına alır. Gecenin ayazından, gündüzün sıcağından korur. Üstüne titrer adeta yavrusunun. Ve tüm canlılarda görüldüğü gibi dünyanın en merhametli varlıkları elbette annelerdir.
Yılın bir gününü annelere ayıran rantçı zihniyetlere inat biz hemen her günün annelere hürmet, sevgi ve merhamet günü olacağının altını çiziyoruz. Bir zamanlar gece ve gündüzünü bizler için feda eden annelerimizin; bugün gelinen noktada horlanması, sevgi ve saygıdan uzak tutulması, en şerefsizce muamelelere maruz bırakılması ve nihayetinde huzur (!) evlerine terk edilmesi en alçakça ve en zalimane birer davranış olsa gerek.
Ve nihayetinde her canlı gibi sevgisiyle seni çepeçevre saran o güzide varlık ta bir gün gelir toprak olur ve uçup gider ellerinin arasından tıpkı bir kelebek misali. Ve insan maalesef elden çıkınca anlarmış sevdiklerinin kadir kıymetini. Ancak iş işten çoktan geçmiş olur.
Bütün kitaplar, bütün felsefeler, bütün şarkılar ve bütün şiirler onu en güzel biçimde ifade etse de; anneleri anlatabilecek en mükemmel şiir, en güzel şarkı ve en veciz söz henüz söylenmemiştir. Ki onu ifade edecek sözün kutsiyeti makamına henüz erişilememiştir.
Doğacak bebek doğumdan bir gün önce Rabbi ile görüşür:
"Allah'ım dünyaya gideceğim ve orada ne yapacağımı bilmiyorum."
"Ben senin için bir melek yarattım ve o seninle ilgilenecek."
"Allah'ım onların dilini bilmiyorum. Onlarla nasıl anlaşacağım, nasıl iletişim kuracağım?"
"Senin için yarattığım melek, sana onların dilini öğretecektir."
"Allah'ım duyduğum kadarıyla dünyada çok kötülükler varmış. Onlarla nasıl başa çıkacağımı bilemiyorum."
"Senin için yarattığım melek, seni canı pahasına kötülüklerden koruyacaktır. Merak etme sen..."
"Allah'ım peki sana tekrar nasıl döneceğim?"
"Senin için yarattığım melek, bana nasıl döneceğini sana anlatacaktır."
O sırada cennette bir sessizlik olur ve dünyanın sesleri cennete kadar ulaşır. Derken melekler gelir ve dünyaya gitme zamanının geldiğini söylerler. Bebek gitmek üzere olduğunu anlar ve son bir soru sorar:
"Allah'ım benim için yarattığın meleğin adı ne?"
"Adının önemi yok; ama sen ona "ANNE" diyeceksin..."
Evet, biz o meleğe anne diyoruz. Doğumumuzdan ölümümüze kadar geçen zaman zarfında yaşımız kaç olursa olsun biz onların hala biricik yavrularıyız. Ve onlar bizim beyaz meleklerimiz annelerimizdir. Elimizden uçup gitseler de, en hain biçimde onları rencide etsek de, onlara kızıp bağırsak da, hak ettikleri değerlerden onları mahrum bıraksak da, bizlere apartmanları bağışladıkları halde biz onlara evlerimizin küçücük odalarını bile reva görmesek de onlar bizim annelerimizdir. Ölmüş olsalar da geceleri beyaz melek olarak bembeyaz tülbentle örtülü nur çehreleriyle rüyalarımıza misafir olur "aman yavrum" diye başlayan cümlelerle hala yolumuza ışık olurlar.
Ya bizler ne yapıyoruz. Her yıl Mayıs ayının ikinci Pazar günü elimizde bir çiçekle koca yıl boyunca aramadığımız annelerimizi hala kandırmakla meşgulüz. Evladına gerçekten annelik eden, engelli yavrusunu sırtında okula taşıyan ve evladının geleceği için saçını süpürge eden tüm annelerin ellerinden öpüyor, her günün anneler günü, her annenin bir beyaz melek olduğunu söylemek istiyorum.
.JPG)
BEYAZ MELEK
