Bir sevda hikayesi anlatılır Gümüşhane için yıllardır. Herkes sever sözde bu şirin şehri. Hele gelen valiler, müdürler, kaymakamlar hiç gitmek istemezler buralardan. Ama nedense Türkiye’nin en çok göç veren şehirlerindendir Gümüşhane. Peki bu çelişki niye.

            İşte bizim insanımızın içinde bulunduğu durumu anlamanın en güzel yolu. Söylediklerine bir bakın, bir de yaptıklarına. Aralarında bir bağlantı kurabileniniz varsa, bir zahmet bana da anlatsın. Yalnız dikkat çekmek istediğim bir husus var; burada lafım, konuşup ta  kaçanlara. Sözünün arkasında duranlara lafımız yok.

            Gelelim detaylara. Neden böyle bu şehir ve benzeri durumdaki onlarca şehir. Sebeplerini maddeler halinde ele alalım. Birinci madde insanların pasifliğidir.

            Öyle ya. Aktif olarak bir şeyler yapabilen pek insanımız yok. Varsa da bunlar zamanında tası tarağı toplayıp gitmiş büyük şehirlere. Çünkü Gümüşhane’de bir kanal açmanın bir mantığı yok, İstanbul’da aç. Sonra Gümüşhane’yi unutsan da kimse seni aramaz.

            İkinci madde, bürokrasi. Evet yanlış okumadınız, BÜROKRASİ. Birinci maddedeki kaçan girişimcilerin olmaması, kalan insanların pasif, imkansız, ve otorite yönünden güçsüz olması anlamına geliyor. Böylece başka bir yerde sesini bile çıkaramayan, bürokrasiyi pek de uygulayamayanlar, bizim buralarda kahraman oluyor. Çünkü kendisini tefe koyabilecek bir medya patronu, zengin iş adamı, gümrükçü vesaire yok. Gün onun günü. Bunun örneklerini geçmişte gördük. Kimsesiz çocuklardan bahsederken, bana ne elin kimsesiz piçinden diyen idareciler vardı bu şehirde. O sözü bide İstanbul kimsesiz çocuklar derneği başkanının yanında söylesin sıkıysa. İşte izah etmek istediğim bu.

            Bir başka etkende, halkımızın yersiz özentisi. Her şeye özenir durumda sevgili yurttaşlarımın büyük çoğunluğu. Çalana, çırpana hatta Oscar alana. Peki ne olacak bunun sonu? Bilen yok. Çünkü özenirken, sadece bardağın dolu tarafına özeniyorlar. Boş tarafını kimse düşünmüyor. Bu durumda boş tarafla uğraşmamak lazım. Direk dolu kısıma ulaşabilmek içinde, çalışmak yetmiyor, ek destek lazım. Bu ek desteği de, vaktiyle aynı yolla yükselmiş siyasi otoriteler sağlıyor sağı-olsun. Onlarda olmasaydı ne yapacaktık. Pastörize yumurta yiyemeyecekti yurttaşlar.

            Gerçeği arayan, fakat arayışını kendi beyninin dışına taşımayan kardeşlerime seslenmek istiyorum. Bu şehrin, yada bu ülkenin sorunlarını bir gecede çözebilecek bir beyin yok. O yüzden kendi çapınızda çırpınmayı bırakın. Birlikten kuvvet doğar diyen atamızın kendi beyni yok muydu ki, bu sözü sarf etti. Aynı şehirde yaşıyoruz, aynı sorunlardan yakınıyoruz, ama birbirimizi yiyoruz. Hele bide görmeden konuşmak var. Hiç düşünmeden, aslını astarını bilmeden. Bu aynen sağır duymaz uydurur misali oldu ama neyse. Bu arada ata sözlerinin sahipleri kızmasa. Hani sahiplenenler varda onun için diyorum. Ben sadece kullandım, hakları sizin olsun.

            Geleceğe umutla bakmak istiyorsanız, gücünüz yettiği kadarı ile, ve bilgi sahibi olduğunuz anlarda faaliyet gösteren sivil toplum kuruluşlarını destekleyin. Çünkü artık globalleşen dünyada şahısların sesleri duyulmaz oluyor. Bu tip organizasyonların altına bir imza da siz atın. Ama lütfen, bilgi sahibi olduğunuz alanlarda destek verin. Ben her şeyi bilirim mantığı ile hareket etmeninde bir anlamı yok.

            Sivilleşen bir gelecekte buluşmak ümidi ile Esen Kalın.     

                                                                             Kadir ÇETİN