12 Mart’ın belleklerimizde kalan hatırlattıkları içinde önemine binanenüç olay var ki bunlardan birincisi, 12 Mart 1921’de kabul edilen İstiklal Marşımız, ikincisi 12 Mart 1918 Erzurum’un düşman istilasından kurtarılması ve üçüncü olayda 1971 de askeri muhtıranın dönemin hükümetine verilmesi olayı.
     Bu üç olayı ana başlıklar altında açıklamaya çalışalım:
    12 Mart 1921 ‘de kabul edilen Türk İstiklal Marşının öyküsü kısaca şöyle: Çoğu ulusların Ulusal  Marşının 19. Yüzyılda yazıldığı kabul edilmekte. En eski Milli   Marş ise İngilizlere ait olup yazılış tarihi 1740’a kadar indiği bilinmektedir.
     Tanzimat ve meşrutiyet dönemlerinde Avrupaya bakılarak yazılan bazı marşlar  olduysa da, Kurtuluş Savaşı başladığında bir ulusal marşa şiddetle ihtiyaç duyulmuş  ulusa ve özelliklede askere cesaret vermek için bir “VATAN TÜRKÜSÜ” yazılması keyfiyeti Ankara Hükümet’inin Eğitim Bakanlığı tarafından  1920 yazında ele alınmıştı.
     Şairlerin ilgi gösterdiği bu yarışmaya 724 eser katılmış, bunların içinden seçilen 7 eser dahi kurtuluş savaşı coşkusunu  yaşatmadığı için kabul görmemişti. Bunun üzerine muhtemelen Mustafa Kemal Paşa’nın telkiniyle Balkan ve Birinci Dünya savaşları sırasında etkili şiirler yazdığı, bilinen Mehmet Akif’ten dönemin bakanı Hamdullah Suphi bir  marş yazmasını istemiş.
     Aynı zaman da Burdur Mebusu olan Akif’in İstiklal Marşı TBMM’de ciddi tartışmalardan sonra, 12 Mart 1921 de yeni Türkiye’nin İstiklal Marşı olarak kabul edilmişti. Marş 1930 yılına kadar toplantılarda ve okullarda çeşitli bestelerle çalınmış ve söylenmiş. Bunlardan bugün çalınmakta olan Zeki Üngör’ün bestesi 1930 yılında kabul gören bestedir.
     85 yıldır okuyana heyecan veren İstiklal Marşının; engin bir yurt sevgisini, emperyalizme teslim olmayan bir mücadeleyi halka ve ulusa güven veren bit ruhu içermektedir.
     Marşta “Tek dişi kalmış canavar” olarak nitelenen Batı, günümüzde de ne yazık ki yine sahnede ve bu kez uygarlığın temsilcisi olarak görülmekte, kimi sapık düşünce mensupları da maalesef bu sisteme dahil olmak için adeta yarış etmektedirler.                   
     İkinci olay  12 Mart 1918 Erzurum ilimizin düşman istilasından kurtarılmasıdır. Bu olayda çok sayıda  yurttaşımız Ermeni intikam mangalarınca katledilmiş, köyler yakılıp yıkılmıştı. Sonuçta ordu-millet omuz omuza vererek bu güzide serhat şehrimiz istiladan kurtarılmıştır. Daha sonra bu Dadaş kentimiz İstiklal Savaşına giden yoldaki ilk kongreye de ev sahipliği yapmıştır.
     Üçüncü olay İstiklal marşının kabulünden 50 yıl sonra Kısmi Askeri darbe olarak nitelenen Hükümete verilen Askeri muhtıradır. Muhtıra verildiğinde dış ödemeler dengesinde açık yok varsa da çok az, enflasyon % 4’lerde kalkınma hızı % 6-8’lerde seyretmekte idi. Hafızamız bizi yanıltmıyorsa  gelişen olaylar siyasetteki hareketlilik ve muhtıra anlayışına sahip çıkanlar sırf AP oylarını bölsün diye yurt dışından getirtilen sayın Erbakan’a Milli Nizam Partisini kurdurtma da bir beis görmemişti. Bunda da başarılı olundu. O dönemi yaşayanların bildiği gibi  sonraki yıllarda halkımız koalisyon hükümetlerle idare edilmeye adeta mahkum edilmişti.
     Sonuçta olayları öğrenmek,  bilmek,  yorumlamak ve de dersler çıkarmak yaklaşımında olmalıyız. Geçmişimiz geleceğe ait bakışımızın itici gücü ve yön vericisi olması hasebi ile saygı duyup bağlanacağımız en büyük hazinemiz olarak kabul edilmelidir.