2006 Yılının Eylül’üde geçmiş olmaya aday;zira yaşanmış olacak ve de geride kalacak,geçen yıl böyleydi deyip geçen eylül gibi sözcüklerle yad edeceğiz.Bir tatlı okul telaşesini ve buruk bir sonbahar hüznü hafızamıza kazınacak,dökülen yapraklar ve okul yokuşunda gülen mavi önlükleriyle geleceklerini kazanmayı kafalarına koymuş kuşakkayanın haşin doruğuna tırmanmak işter gibi bakışları göye bakan dizlerinin dermanı daha nice yokuş tırmanmayı arzulayan yeni doğmuş tay çevikliğinde cıvıl cıvıl çocuklar,gençler kızlar ve yavrular.
        Bir okul dönemi daha başlarken Eylülü böyle tasfir ettik, Eğitim armağanı kucaklamışken  gönülleri ve taze heyacanlarla umutlarımızı;yeni bir dönem başlarken;yeni bir umut yolculuğuna yelken açarken gönüller ve ilk kez giyilen yeni elbiselerin hiç eskimeyecekmiş gibi kendine güven duyan duruşunda ki kakarlılıkla... O eğitim armağanı ki.25 000 öğrenci 1600 öğretmen  ve yüzlerce hizmet personeli ile  durağan hayatımızı anafor şiddetinde hareketlendiren ,yaz sağnağı gibi bereket getiren,gümüş ilinde kurşun parkalığındaki bulutların elma kırmısı güneşle kaynaşmasını anlamlı hale getirir.
       Hayatın bize sunduğu en büyük armağandır eğitim..daha çok şey bilme arzusu, daha iyi düşünme ,her bir nesneyi anlamlı hale getirme ,daha iyi resim yapma,güzel konuşma, var olduğunun farkına varma,farkına vardığı her bir bilgi ile insanlığa yeni bahşişler sunup yeni hediyeler gönderebilme yetisi ve yeteneğidir eğitim..
       İnsan olmanın en ilgi çeken yanlarından birisi de :en çok bakıma muhtaç canlılardan olmasıdır; öyle ki doğumundan 18 yaşına kadar sürekli gözetim ve denetim altında tutulması gereken başka bir canlı daha yoktur.bunun yanında eğitildikçe bir şeyler öğrendikçe daha çok öğrenme ihtiyacı da insana mahsus bir özellik olsa gerek..bu özelikleri insana yükleyen yüce yaratıcının hesabı daha güzel bir dünyada yaşatmak istediği  insanlık olsa gerek.Geliştikçe melek kadar masum,eğitimsiz kaldıkça bir okadar canavarlaşma özeliğini doğuştan  özünde barındıran insanın eğitimi;hiç bir ihtiyacın önüne geçemediği birinci önceliktir.Bu önceliğin farkına varan aileler ve bireyler kendilerini hemcinsleri arasında daha farklı bir konumda  muhafaza etmeğe çalışırken,  eğitimi sıradan iş kabul  edip olmassada olur görenlerin bu kayıpları telafisi güç zararlara yol açmakta ve bu zararı telafi etmenin maliyeti başlangıçtaki maliyete göre birkaç kat artmaktadır.
        Bu armağını bizlere sunan öğretmenlerimiz, muallimlerimiz, hocalarımız bu ne iştir ki küçük bir hediye  sunan  herhangi bir birey coşku ile karşılanıp,baş tacı edilirken , dünyanın en güzel armağanını sunan  sizlere bir tatlı tebessüm esirgenir!Nasıl olurda günün 8 saatinde beraber olduğunuz  çocuklarımızın ebeveynleri tarafından hak ettiğiniz bir teşekkür esirgenir sizlerden. Nasıl olurda okulların açıldığı ilk hafta ilimizde ve ülkemizde çıkan yerel ve diğer gazetelerde hakkınızda tek bir güzel söze bir övgüye bir hoş bakışa yer verilmez!Sel olup akması gereken iltifatların yerini nasıl olurda sitem sözcükleri yada yergi içeren manalı manşetler alır! Bilirim ki hiçbir hizmetinizi methiyeler almak için yapmazsınız,emme bu armağanınıza verilmesi gereken bir teşekkürü hak etmez misiniz..!
       İlk okuldan üniversiteye kadar eğitim almamda emeği geçen bütün öğretmenlerimi,ilk okul hocam Destegül Yılmazı,Murat öğretmeni,yatılılık sınavında başımı okşayan Gönül öğretmenimi....
       Ve nicelerine saygılarımı ve hürmetlerimi sunarım.
      Gelecek eylüllerde öğrencilerin coşkusu kadar velilerin eğitime ve öğretmenlerimize yönelen minnet duygularını görmek ve yaşamak dileği ile yeni eğitim yılına merhaba diyoruz.