Son mesaj - Gönderen: Recep Ergin - Salı, 01 Kasım 2011 23:40
Sitemizin yeni hali www.gumushane.gen.tr/v2 adresinde test edilmektedir. Lütfen belirli aralıklarla ziyaret ederek, yaşadığınız aksaklıkları ve önerilerinizi admin@gumushane.gen.tr adresinden veya buradaki formdan bize bildirin.
14 Mart 2007 tarihli Demokrat Gümüşhane Gazetesindeki yazısı
Siteye Ekleyen
AdamGibi
Mart ayının ilk haftasında bir çok önemli kutlama gerçekleşti Dünya kadınlar günü, İstiklal Marşının kabulü ve Tıp Bayramı...Diğerlerinden farklı olarak bir günün ayrı bir yeri vardı Bu gün biraz öz eleştiri yapacağız erkekler olarak... 8 Mart Dünya Kadınlar günüydü... Biz erkeklerin biraz daha düşünmesi gereken konulardan biri...
EN YAR... Analarımız, Hanımlarımız,Ablalarımız,Bacılarımız,Kızlarımız... Aslında kadınlar geçmişimiz ve de geleceğimiz... Bir kadın, ana; Bizleri doğuran bu günlere getiren, yemeyip yediren,içmeyip içtiren her türlü fedakârlıktan çekinmeyen,saçlarını bizler için süpürge eden haklarını ödeyemeyeceğimiz, başlarımızın tacı analarımız.Şöyle bir düşünülelim küçükken hasta olduğumuzda en ufak bir rahatsızlığımızda dudağımızdan çıkan hece anne olurdu.Şu da bir gerçek ki erkekler olarak bizler anneler kadar duyarlı değiliz. Beş kardeşli bir aile olarak genelde tüm problem ve sorunlarımızla annemiz ilgilenirdi, sanki görev anneminmiş gibi.Oysaki bu yük sadece annenin yükü değildi. Biz erkeklerde artık yapımıdır? bünyemidir? eğitimmidir? artık ne dersiniz ama bu konuda bir eksikliğimiz olduğunu kabul etmemiz lazım.En başta kendim itiraf ediyorum....
EY YAR... Bir kadın, Hanımlarımız; Bir ömür boyu aynı yastığa baş koyduğumuz hayat arkadaşlarımız. Kader birliği yaptığımız yoldaşlarımız, Anneden sonraki durak... Bir erkeğin kahrını ya anası ya hanımı çeker başkada kimse çekmez, çekemez. Gençlik döneminden sonra hayatımızı devam ettireceğimiz eşimiz...Nöbet sırası ondaydı,Ev işleri,bulaşık,ütü vs bir yanda diğer yanda çocuklar,eş vs. İş anne olduktan sonra birinci bölümdekiler aynen geçerli olacaktır. Para kazanmadığı için işsiz olarak gördüğümüz aslında emek işçileri ev hanımlarımız. Bir düşünelim, çalışan eşler çocuklarını bakıcıya verirken 250-300 YTL belki daha fazla bir ücret ödüyoruz. Bunun yanında ek masraflar falan derken 400-500 YTL lik bir harcama yapıyoruz. Ev işleri için temizlik cabası... bunları katarsak asgari ücretlinin üzerinde bir harcama. Biz bu harcamayı acaba eşlerimize bir maaş gibi veriyor muyuz? Esasen vermemizde gerekir, veremiyorsak ta bir şekilde onure etmemiz gerekmez mi? Onların beklediği ne para ne başka bir şey en büyük eksikliğimiz değer veremeyişimiz, değerlerini onlara hissettiremeyişimiz. Eminim ki bunu verebilsek onlar için milyarlardan daha anlamlı olacaktır. Kızanlarımız, Kızlarımız şebnem taneleri, göz bebeklerimiz, geleceğin eşleri,anneleri...
DÜSTURUMUZ... Bir toplumun gelişmişliği, o toplumun kadınlara verdiği değerden anlaşılıyorsa, " İnsanların en hayırlısı insanlara faydalı olandır" düsturundan hareketle, erkeklerin de en hayırlısı eşine, ailesine güzel ahlâkla muamele edenidir hükmü ile almamız gereken çok daha yol olduğu görülüyor.
BALIK BAŞTAN KOKAR... En değerli varlıklarımızdan biri olan annemize olan saygımız tüm kadınlara olmalı. Her ne kadar yuvayı dişi kuş yapar deseler de yuvanın geleceği erkeğin düşüncesi veya düşüncesizliğine bağlı olduğu bir gerçek. Bu günkü toplumda aile kurumunun dejenere olmasında,ahlaki çöküntümüzde suçlu arıyorsak uzaklara gitmeyelim biz erkekler,aile reisleri kendimize bakalım vesselam... Saygılarımla...
ÜÇ ÜNLEM...
