Bismillahirrahmanirrahim

Adı alfabenin ilk harfi le başlar. Tıpkı çocukken öğrendiğimiz ‘Elif’ gibi dimdik tek başına adı sevda. İnsanoğlu asırlardır yuva kurma özlemiyle başlar hayata tutunmaya. Bazen hüsran bazen sevinç tutar sımsıkı yürekleri. Âdemoğlu kendi kaderini kendi yazamaz. Doğmadan alnına yazılmış yazısı vardır, belki sınavı olur belki kaderi.

 Yaşanmışlıklar vardır değiştiremediğimiz, acılar hüzünler bitmeyen ardı arkası kesilmeyen dertler. Bir şeyleri yapayım derken yıkılmak enkazın altında kalmaktır en kötüsü. Nice sevdalar vardır büyüklerimizden dinlediğimiz. Kerem’le Aslı, Tahir ile Zühre. Arzu ile Kamber Ferhat ile şirin ve Yusuf ile Züleyha gibi. Ardına bakmadan sevmek vardır sonucu ne olursa olsun. Başarılı yolda engellere takılmadan yürümek gibi.

 Müslümanın üç günü vardır, dün geçmiştir hatalarımız varsa affola bugün için ne yaptığımız ne için çabaladığımız önemlidir. Yarın için ise bugünden onun temellerini kurmaya çaba göstermeliyiz. Kısacık ömrümüzde başkalarının sözleri bizi yapmak istediğimizden çevirmemeli. Yüreğinin sesinden ardına bakmadan yürümeli insan. Sevmek ve değer vermek her yüreğin harcı değildir. Bu meşakkatli yolda ter dökmeden çile ve sabır verilmeden adına sevda diyemeyiz.

 Küçücük çocuğun yüreği kadar tertemiz sevmeli insan insanı. Hani bir söz vardır ya anamın ak ve helal sütü gibi sevdim diyebildiği. İşte öyle be şey seni sevmek. Bizim tenimizin rengi, yasadığımız şehir, aile yapımız dilimiz engel olmamalı sevdaya. İnsan insana yara değil yar olmalı yaren olmalı. Kolay değil birine inanmak birine güvenmek ya da biriyle geleceği onun üzerine kurmak. Oturup hayal kurar insan onunla mutlu olduğu günü beraber yaşlanacağı yılları iyisiyle kötüsüyle ömrü bir film gibi gözünün önünden geçer. Kurdukça bir sevinç büyür yüreğimizde, hiç bitmese hep böyle güzel olsa diye.

 Birinin tanıyınca keşkelerin artması kadar güzel ve acı bir şey yoktur. Pişmanlıklar gelir gözümüzün önüne. Daha önce tanısaydım ne kadar da yanlış şeyler yapıp ömrümü heba etmişim. Haşa boşuna yaşamışım dediği şeyler.

 Duyduğum çok güzel bir söz vardır ‘Hani bir kelebek yakalarsın avcunun içinde. Sonra bakmak görmek istersin yaşıyor mu diye. Baksan uçacak, sımsıkı tutsan ölecek. İşte öyle bir şey seni sevmek.’ diye. İşte kapılır öyle deli bir sevdaya. Her gün avucunun içinden uçacak diye yaşadığı korkular aldı insanı. Kim ne bilir ki insanın içinde kurduğu mutluluğun büyüklüğünü bir anda elinin tersiyle itip geçerler. Allahtan hayırlısını dilemek varken nedendir bu fikir isteği. .

Şimdi bir acı hüzün kursağımda. Yutkundukça yara ediyor içimi. İnsan yorulunca gözlerinden ter akarmışçasına bir acı. Şairinde dediği gibi;

Herkes Cüze Geçti Ben Elif’te Kaldım… 

Sözlerime son verirken son zamanlarda duyduğum Aşık Sıtkı Eminoğlu üstadın Gizli Kalsın şiirini okumanızı ve yüreğinizde yaşamanızı diliyorum…

Gizli Kalsın

Tabip neşter vurma gönül yarama,
Kapat üzerini; sar, gizli kalsın,
Zahmet edip boşa ilaç arama,
Fark eden olmasın, dur gizli kalsın.

Yaradanım hoş yaratmış cismini,
Gönlümün köşküne astım resmini,
Sayıkladım durdum yarin ismini,
Allah'ın seversen, sil gizli kalsın

Sevdiğimi söyle, durma koş götür,
Mektup yazamadım, zarfı boş götür,
Gözlerimden birkaç damla yaş götür,
Götür sevdiğime ver gizli kalsın.

Sevdasını çektim çile demedim,
Bülbüle demedim, güle demedim,
Kalbimde sakladım, ele demedim,
Bırak gönlümdeki yar gizli kalsın.

Eminoğlu sevda yaşattım serde,
Can dayanmaz aşk denilen bu derde,
Senden sorarsa "Mezarı nerde?"
Onu da söyleme, yer gizli kalsın.

                                                                       Saygılarımla…