Bismillahirrahmanirrahim
Yunus Emre ne güzel anlatmış darlanmış yüreğimizin halini; Kalem eğri dilli, mürekkep siyah yüzlü, kâğıt ikiyüzlü. Şimdi kalkıp arzuhalimi yazmaya kimi mahrem kılayım.
Artık ne içimize ne sokaklara nede dışarıdaki dünyaya sığar olduk. Olmayanı zorlamak, gelmeyeni beklemek geçen zamanı ömürden harcamak kadar kötü bir şeyin olmadığı yaşayarak öğrendik. Susmak gerekir bazen, aslında avazın çıkarcasına bağırır gibi susmak. Sabretmek, tevekkül etmek, iyi ki oldu iyi ki tanıdım deyip Allah’a hamd etmek gerekir. Vazgeçenin değil sabretmenin güzelliği olsun yüreğinde.
Eğer olmasını istediğiniz bir şey varsa bunu asla kadere bırakmayın. Elinizden gelen her şeyi yapmaya çalışın. Pişman olmamak için gerçekten bunu yapın. Elinizden hiçbir şey gelmese bile dua edin. Kader gayrete âşıktır derler. Ne kadar çabanız olursa o kadar mükâfatını alırsınız. Eğer birinin de sizin için bir şey yaptığına inanmak isterseniz sadece gayretine bakın. Size iyi gelecek şeyler belki de mükâfatınız olur. Saygı herkese olsa bile sevgi hak edene verin.
İnsan insana yük olmamalı. Dert gönle yük olmamalı. Sevgi kalbe yük olmamalı. Dala bile yaprak ağır geldiğinde dalı hafifletmek için yaprağı düşüren Yaradan senin yüreğine ağır gelen yükü elbette orda bırakmayacaktır. Sıkıntılar misafir olsun yüreğinde tez gelip geçsin, kalmasın artık sende. Yürekten uğurlanan insan tekrar ağırlanmaz.
Merhameti çok olanın kanadını kıran çok olur. Sen yine de üzme kendini gelen de giden de Allah’ın ikramıdır. Mezarlık sonrası o ilk ayrılığı yaşamadıysanız, el sallamalı vedaları veda sanırsınız. Biz sadece sınavdan geçiyoruz. Şairinde dediği gibi bir yar sevdim baş üstüne…
"Bir çakıl taşı olsaydım yürüdüğün kumsalda, ya da en parlayan yıldızın baktığın semada. Hani gözün değse de yer edinsem kâinatta, öyle her zerrenle seviyorum seni.
Okuduğun her mısrada, üç yudum suyunda yahut mutlu olduğun her anında, yer edinip zihninde bir düşüncen de ben olsaydım.
Sevdiğin her çocukta, kıldığın her namazda, hüzün gönlüne çöktüğünde, ellerini her açtığında ettiğin bir duanda ben olsaydım.
Son kalesi olacağım aşkın. İçimdeki rüzgârın, umudunu harlayacak sevdaya inancı kalmayanların. Savunacağım sevgimi dik duracağım arkasında. Bir sana eğilecek başım bir de rükûda.
Çok istersin imtihanın olur, bilirim. Acıtsa da, kanatsa da severim. Ruhumun çarşafıdır tenin. Yazın serin, kışın ısındırır sesin. O kadar yüreğimsin ki öyle nasibin değilim senin.
Bak şiirimde bile tutarsızım. Nasıl başladı, nasıl bitti satırlarım. Ben seni nasıl seveceğimi şaşırdım...’’ Murat Yaşar.
Saygılarımla…