Yarın 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı. Bu yıl da 23 Nisan’da, Türkiye’nin dünyada çocuklarına bayram armağan eden ilk ve tek ülke olduğu hatırlatılacak. Çocuklara verilen öneme dikkat çekilecek. Türkiye’nin çocuk hakları karnesine bakıldığında durum pekte iç açıcı değil. Eğitime, öğretime ve bilgiye aç bir ülkede aç yaşıyoruz. Bu tablonun nedeni ise cehalet bu soruya verilebilecek en büyük cevaptır.
Yaşar Kemal’in saptaması bu açıdan çarpıcıdır. Çocukların yeterince gelişmemiş oldukları ve bu yüzden de henüz tam anlamıyla insan sayılamayacakları gibi bir yaklaşım, sadece Türkiye’de değil modern burjuva aile yapısının (çekirdek aile) norm olduğu toplumlarda yaygındır. Çekirdek aile yapısı ideali içinde çocuk bir yandan göz bebeği, baş tacı edilmiş, öte yandan çocuklar irade ve eylemlilik sahibi olmayan biblolara dönüşmüştür.
Çocukluk insan hayatında geçici bir dönemdir. Bir an önce aşılması ve mutlu sona (yetişkinlik) ulaşılması için çabalanır. Yetişkincilik tarafından belirlenen yaş siyaseti, çocukların “doğal olarak” yetişkinlerden daha “az” olduğunu iddia eder. Yetişkin sayılmayan insanların (çocuk ve gençler) toplumsal rolleri, derin bir iktidar ilişkisi içinde belirlenir. Çocuklar “olma halinde” dir, yetişkin olana dek tam ve tanımlanabilir kişiler olarak görülmezler. Çocuklar bir nevi “eksik insan”dır. Hem akademik çalışmalarda hem de kamuya mal olmuş genel geçer anlayış çerçevesinde, çocukların “rasyonel bir bakış açısı sahibi” olduğu – ki insan kimliğinin en önemli özelliğidir – kolaylıkla reddedilir. Çocukluk hem kişi olmanın sınırlarını, hem de eylemlilik, söz ve hak sahibi olmanın önündeki engellerin ana hatlarını belirler.
Türkiye'de çocukların karnesi nasıl?
Çocuk sorunlarında en büyük etken yoksulluk.
Dört çocuktan biri yoksul.
Beş çocuktan biri çalışıyor.
Sokaktaki çocuklar konusunda en sorunlu iki il İstanbul ve Diyarbakır.
Son 5 yılda çocuk suçlarında artış oldu.
Çocuk ihmali ve istismarı yaygınlaştı.
Çocuk hakları öğretiminde en sorunlu ülkelerden biri.
Çocuklara yönelik hak ihlalleri yaygınlaştı.
Çocuk hakları uyum yasaları hazırlanamadı.
Çocuk Koruma Kanunu çocuk adalet sisteminin gerçekleştirilmesi için yeterli değil.
Bebek ve 5 yaş altı ölümleri hâlâ yüksek.
Anne Çocuk Sağlığı Acil Eylem Programı etkin biçimde uygulanamadı.
0 – 18 yaş sağlık güvencesi sağlanamadı.
Nitelikli eğitim başarılamadı.
Üstün yetenekli çocukları eğitemeyen bir ülke.
Okul Sağlığının İyileştirilmesi Projesi yaygınlaştırılamadı.
Korunmaya muhtaç çocuk sayısı artıyor.
Özürlüler Kanunu’nun kuşatıcılığına karşın verilen hizmet sınırlı.
TBMM Çocukları Sokağa Düşüren Nedenlerle Sokak Çocuklarının Sorunlarının Araştırılarak Alınması Gereken Tedbirlerin Belirlenmesi Araştırma Komisyonu Raporu askıda kaldı.
Türkiye, çocuk pornografisi konusunda riskli ülkeler arasında.
Medyanın olumsuz etkilerinden çocuğu koruma sistemi geliştirilemedi.
Türkiye’nin çocuk göstergeleri dünya ortalamasının altında.
Türkiye çocuk sorunlarını erteleyen bir ülke görünümünde.
Çocuklarımıza sahip çıkmazken onlara kaliteli bir eğitim vermezken, hayatlarını hiçe sayarken, mezun olduktan sonra iş imkanı sunmazken 23 Nisanı kutlarken bir kez daha düşünmeliyiz.
Yarın 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı
Paylaş