Can Yücel'in de dediği gibi; "Hayatta ben en çok babamı sevdim.."
Küçükken elimden tuttuğunda, şöyle bir kafamı kaldırıp bir süper kahramana bakar gibi baktığım, benim gözleri hep sevgi dolu kahramanım...
Gönlü olabildiğince geniş, kocaman...
Aradığında sesimde biraz özlem, biraz hüzün duysa ağlamaklı olur.
Bir tek onun soyduğu elmalar öyle tatlı gelir bana,
Bir tek onun elinin değdiği ağaçlar öyle meyve verir.
Yaratıcılık, onun elinin değdiği ağaçlarda anlamını bulur. O ağaçlar ki bizim evimizin her köşesidir.
Ve huysuzluk yalnızca onun bağırışlarında bu kadar sevimli gelebilir.
Öyle pek afilli cümleler bilmez babam. "Cebimde taşırım sizi." der hep.
Biliriz, tek cebinde dördümüzü de taşır. Ve her ne yaşarsak yaşayalım arkamızda dimdik duran bu adamın kalbinde, yetiştirdiklerine hep sonsuz güven vardır.
İlkokuldan kalma hatıra defterimin ilk sayfası, şu satırları yazan babama ait: "...seni hem annem hem kızım gibi seviyorum..."
Demem o ki gelmiş geçmiş en mükemmel adamdır benim babam.
Eminim sizlerinki de öyledir, hayatınızda tanıdığınız en mükemmel adam..
Hayır, bugün babalar günü değil, babalar her günümüz.
Tanıdığım en mükemmel adama sevgilerimle...
Babalar her günümüz