Engel değil bilirim görmüyor sanma gözüm,
Göz yerine ellerim bana en büyük çözüm.
Yıkarım engelleri yeter bir küçük sözüm,
Bu zifiri karanlık engel değil bilirim.
İsmail HAYAL
Dün maalesef evlerimizin bir kör odasını layık gördüğümüz engelli yavrularımızı bugün yüce devletimizin merhameti karşısında gördüğü büyük değerden sonra eğitim, sağlık ve sosyal güvence açısından aldığı kazanımlarla kabullenmişiz. Kabullenmişiz diyorum zira bizler eğer devletimiz bu imkânları onlara sağlamamış olsalardı aynı muameleyi gösterir miydik şüpheli.
Engel değil bilirim dilim lal olsa bile,
Meramımı söylerim besbelli olmaz çile.
Okurum ben her şeyi işte ellerim ile
Kitaplar asla bana engel değil bilirim.
Dün sakatlar, geri zekâlılar, körler, sağırlar, topal, kambur diye yafta vurduğumuz sonrasında engelliler dediğimiz ve daha sonrasında yani günümüzde bu ifadeyi daha da sempatik hale getirerek özel bireylerimiz dediğimiz insanlar bizimle bu toplumun içerisinde varlar. Bunlar ortopedik, işitme, görme, konuşma, dikkat eksikliği, otizm, down sendromu, orta, ağır ve hafif zihinsel engelliler olarak belki bizden daha fazla hak ettikleri sosyal, kültürel, eğitim, sağlık ve yaşam alanlarımızın içinde olmalılar.
Engel değil bilirim sırtımda kambur varsa,
Her yanımı besbelli türlü engeller sarsa.
Rampalar neye yarar dünya önümde dursa,
Tekerlekli sandalye engel değil bilirim.
Ancak her an birer engelli adayı olduğumuzun farkında olmayan sözüm ona kendini sağlam sanan bireyler onlara acıyarak ve tiksinerek bakmanın dışında yaptığımız insani, imani ve ahlaki bir şeyimiz yok maalesef. Otobüste, yolda, okulda, apartmanda onların hayatlarını kolaylaştıracak tedbirleri almaktan aciz ve bu dünyanın sadece bizler için tahsis edildiğini sanmakla meşgulüz yıllardır. Yeri gelmişken diğer canlılarımız için çok sevdiğim bir cümleyi sizlerle paylaşmak istiyorum. Bu dünya sadece biz insanlar için yaratıldıysa Hz Nuh’un gemisine neden bütün hayvanlar çift olarak bindirildi?
Engel değil bilirim otizm ise kaderim,
Her şartta ayaktayım tükenir tüm kederim.
Sizler önümü açın nasıl olsa giderim,
Yolumda ki bu setler engel değil bilirim.
Mesleki hayatının yarısından fazlasını engelli yavruların eğitimi için harcayan konuşma ve işitme engelli bir annenin doğurduğu evlat olarak aynı zamanda bu alanda bir eğitimci ve duyarlı bir yazar olarak özellikle engelliler, yaşlılar, düşkünler, yetimler ve süreğen hastalığı olanlar üzerinde alkışlanası katkıları olan Cumhurreisimiz Recep Tayyip Erdoğan’a en kalbi şükranlarımı sunuyorum.
Engel değil bilirim sizden farklıdır âlem,
Her engeli yıkacak elimdeki bu kalem.
Elbet bir gün bir yerde sona erecek elem.
Zihnimdeki dalgalar engel değil bilirim.
Her engelin önünde her ne kadar set çıkarırsanız çıkarın insanoğlu bu badireleri yıkma konusunda azimkâr ve sebatkârdır. Biz kendini sağlam zannedenler onların engellerinin önüne başka engeller çıkarmayalım yeter. Bir nevi “gölge etmeyin başka ihsan istemeyiz” beklentisi içindedirler.
Engel değil bilirim dikkatimi veremem,
Sizin gibi olanı belki güzel göremem.
Yardımınız olmadan her bir yere giremem,
Bize layık görülen engel değil bilirim.
Sözün özü şudur ki gölgesinde yaşamaktan onur duyduğumuz şanlı bayrağımızın sembolize ettiği bu kutsal topraklar ve ait olduğumuz toplum içerisinde bizler farklılıklarımızla birbirimize düşman değil aynı halının değişik rengârenk motifleriyiz. Bu toplum inançlısı, inançsızı, yerlisi, yabancısı, canlısı cansızı, hayvanları, engelli bireyleri ile biriz, beraberiz.
Hayalî unutma ki engel yakındır bize,
Kibirlenme ne olur kader getirir dize.
Bir onulmaz hastalık inme düşürür yüze,
Kaderimden ötesi engel değil bilirim.
Engelleri kendi beyninde bertaraf eden ve onlara acıyarak değil işlerini kolaylaştırarak ve daha doğru ifadeyle önlerine engel olmayarak faydalı olan her bireyin güzel yüreğinden öpüyorum.