"Abi nasılsınız? Beni hatırlamadınız değil mi?"

"Evet özür dilerim", dedim.

"Zaten yüzyüze de hiç gelmemiştik" dedi.

Sonra olayı anlatınca hatırladım.

Birgün merhamet timsali ağabeyim merhum Nail Doğan telefonla o anda bulunduğu şirkete gelmemi istedi ve gittim, 

"Koç ben şu senetlere kefil oldum, iki kefil istiyorlar sen de imza at" dedi.

Nail ağabeyimden teklif gelince sormadan soruşturmadan imzalayıp birlikte kefil olmuştum ama kime ve ne için kefil olduğumu biliyordum.

Sonra bürosuna çıktık;

"Araba alacaktı iki kefil  istediler. Tanımıyorum acıdım baktım bu çocuk öder.  İnsanlıktır yapalım dedim" diyerek olaya açıklık getirmişti.

Meğer karşılaştığım hatırımı soran genç adam görmeden kefil olduğum o şahıs imiş.

Sonrasında ekonomik olarak çok iyi yerlere gelmiş ve bizleri hiç unutmadığı gibi nerelisin diye soranlara da “Kelkitliyim” dermiş.

Neden diye sorduklarında ise olayı anlatarak;

"Çünkü onlar benim hayatımı kurtardılar" diye anlatırmış.

Nail ağabeyim bu kefaletinimizin sebebini anlatırken amcasından kaynaklı şu hatırasını da anlatmıştı;

"Yıllar önce Kelkitten geçen bir kamyoncunun lastiği balon ediyor.
Dönem dört lastiğin arabadan daha çok para ettiği ellili yıllar,  parası yok amcası İrfani Bey lastiğinin parasını veriyor,  adam ısrarla senet imzalayayım demesine rağmen razı olmuyor, 

“Yok oğlum sen benim paramı ödersin yoluna devam et” diyerek adamı yolculuyor ve gerçekten de kamyoncu gider gitmez parayı gönderiyor.

İşte Nail ağabeyim böyle güzel bir insandı.

Merhametimizin tepe yaptığı Ramazan ayının sonuna geldiğimiz şu günlerde içimizdeki merhametin son bulmaması adına hafızalarda kalsın istedim.