İş adamlığının okulu yoktur, sen gözlemleyeceksin. 

Patronlarımız, piyasadaki büyüklerimiz, onların öğütleri, tenkitleri, uyarıları, hoşgörüleri olmasaydı nereden iş öğrenecektik, nasıl iş güç sahibi olacaktık ki?

Üniversitede okurken aynı zamanda bir şirkette de muhasebeci olarak çalışıyorum.

Bir gün patronum masamın kenarında mal paketlemeye çalışıyor, fakat bir türlü tek başına beceremiyor.

Haklı olarak;

"Nail evladım ne olur biraz yardımcı olsan?” diye bana sitem etti.

Benim ise o yirmili yaşların gururu, kibiri, ukalalığı ile yardım etmezken içimden geçen şu; 

"Bu benim işim mi, bana ne..."
 
O şekilde sitem edince mecbur kaldım, patronumun elinden aldım hiddetli bir şekilde paketi yaptım.

Sinirli halimi gören patronum, elleri belinde geri çekilerek;

“Nail evladım dilerim kendine ait işin olur” diye söylendi.

Ben o an söylediklerini dua gibi algılamıştım. Meğer patronum bana beddua ediyormuş. 

Sonraki yıllarda kendime ait işim olduğunda; işimde kendi pazarlamacım, muhasebecim, şoförüm, odacım, temizlikcim, hamalım velhasılı herşeyim olmuştum. 

Nitekim birgün yine,

“Mümkün olsa da insan her işini kendisi yapabilse!” demişti.

Sıkıntılarımla başbaşa kaldığımda hemen patronumun o sözleri aklıma gelir.  

Mekanınız cennet olsun canım patronum. Aramızdan ayrılanlara Allah rahmet eylesin, yaşayanlara sağlıklı ömürler versin.