Bakıyorum etrafa da herkes bir telaş içerisinde. Çocuğundan gencine, yaşlısına herkes ber taraf.. Soruyorum kendime de biz toplum olarak neyi paylaşamıyoruz? Neden karşımızda ki insanı kırıyoruz, egolarımızı tatmin etmek için mi?

Hepimiz Osmanlı’nın torunlarıyız. Hepimiz Allah’ın bir kulu, hepimizin anne babası var, kardeşi var, kardeşten öte gördüğü dostlukları var. Peki neden hala bu hırs bu ayıp? Biz ki bir ekmeği paylaşıp, aynı tastan yemek yemiş insanların torunu, çocuklarıyız. Neyi, neden paylaşamıyoruz? Gelin şöyle bir düşünelim, neden böyle olduğumuzu. Bu yazıyı yazma ihtiyacı duydum çünkü etrafa bakındığım da herkesin kendi egosunu tatmin etme düşüncesi var. Bu ne kadar tehlikeli bir düşünce tarzıdır farkındamısınız? İnsanın elbette her istediği olmuyor, toplum içerisinde yaşayan bir varlıktır insan. Hepimiz bu dünya’nın en değerli varlıklarıyız. Allah (c.c) bizleri birşeyleri paylaşıp o kavramda ki saygı ve sevgi çerçevesinde bir arada olalım diye toplumun varlığı olarak yarattı.. Mutluluğumuzun bile paylaşacak bir değeri varken, insanlar neyi paylaşamıyor? Bu dünya’dan göçüp gittiğinde gireceği toprağımı(..?) yoksa hep ben dediği etrafını mı?

Çoğumuz bazen hırslarımıza yenik düşer, beynimizin değil de duygularımızın sesini dinleriz. Ne tesadüftür ki hırslarıyla düşünenlerin çoğunluğu kaybederler. Kaybetmeye de mahkumdurlar. Neden mi? Dediğim gibi toplumda yaşayan insanlarız bugün beni etkileyen yarın seni diğer gün bir diğerini etkiler. Bana dokunmayan yılan bir yaşasın dersen, yarın bir gün o yılan ayaklarına sarıldığında ben nerede yanlış yaptım demek zorunda kalırsın. Bu dünya’da elbette ‘keşke’ dediğimiz anlar olacak fakat bilinçli bir ‘keşke’ye hayır!

Düşüncelerinizi ve doğru olduğuna inandığınız davranışlarınızı düşünmeye davet ediyorum sizi. Unutmayın ki kıldığınız namaz bile ‘cemaat’ ile daha anlamlı, daha iyi. Bu dünya’da paylaşılamayacak tek şey kendi egonuzdur. Lütfen egolarınıza hakim olan, paylaşımcı birer ‘adam olun’..