Cümle alem bir gün veda edecek ama isteyerek değil. Çünkü veda hiçbir zaman isteyerek olmaz. Bunu isteyebilecek cesaret sahibi ise pek azdır.

Veda etmek peki neden zordur?

Mevki makam mı buna engel?

Zenginlik mi?

Fakirlik mi?

Sevdiklerimizden ayrı düşmek mi?

Yoksa iblis mi?

Ya da kahrolası şu nefis mi?

Veda etmenin zor olmasının sebebi ne olursa olsun şu dünya oyundan oyuncaktan ibarettir, unutmayalım.

Nasıl yaşarsak öylede ölürüz, ilkesini unutmayalım.

Allah’a uzak  ve de O’nun rızasına uygun yaşamazsak  (doğrusunu Allah bilir) nasıl öleceğimizi de tahmin etmek zor olmasa gerek.

Allah’ım iman, Kur’an ver duasını acaba neden son nefese bırakıyoruz?

Oysa ki bu duayı, hayatımızı sürdürürken uygulamak daha doğru olmaz mı?

İnanan bizler dünü ve yarını değil, bugünü en iyi şekilde değerlendirmeliyiz. Çünkü dün gitmiş, yarının geleceği de meçhuldür. Geriye ise bugünü yaşamak kalıyor.

60-70 yıllık ömrümüzün çoğunu çocukluğa, uykuya ve yemeğe ayırırsak geriye kalan kısmını iyi değerlendirmek lazımdır.

Başta komşu hakkı, kul hakkı ve akraba hakkı olmak üzere Allah’ın  rızasını kazanmak için hayatımızı Kur’an-a göre idame ettirmemiz gerekir.

Dinimizin sadece ferdi haklara önem veren değil, aynı zaman da toplumsal bütünlüğü de koruyan kollayan bir din olduğunu hayatımızda uygulayarak göstermeliyiz.

UNUTMAYALIM  Kİ :

’’Nasıl veda edeceğimiz,
Nasıl yaşayacağımıza bağlıdır.’’