UMUT ELÇİLERİ

Evet kıymetli okurlar…
Bugün bu köşede, kâğıda sığması zor ama yüreğe çok yakışan bir hikâyeyi paylaşmak istiyorum. Umudu, sevgiyi ve vicdanı henüz küçücük yaşlarında omuzlayan çocuklarımın hikâyesini…

Çağdaş Yaşamı Destekleme Derneği Gaziemir Şubesi olarak yaklaşık iki yıl önce bir çocuk birimi oluşturduk. Yaşları 7 ile 12 arasında değişen bu çocuklar, ilk günden itibaren bana sadece birer katılımcı değil; yol arkadaşı, umut kaynağı oldular. Zamanla birlikte projeler ürettik, etkinlikler yaptık, güldük, düşündük, öğrendik. Onlar bize, biz onlara sımsıkı bir bağla bağlandık.

İki ay önce ise bu güzel yolculuğa yeni bir renk daha eklendi. Derneğimizin çocuk birimiyle kıymetli ve gönüllü öğretmenimiz Sinan Humarın şefliğinde bir çocuk korosu kurduk. Sadece iki aylık kısa ama özverili bir çalışmanın ardından yavrularımız sahneye çıktı. Verdikleri konserlerle büyük bir ses getirdiler, yüreklerimize dokundular. Öyle ki, diğer şubelerimizden davetler almaya başladık. Çocuksu duygularla başlayan bu serüven, gurur veren bir başarıya dönüştü.

Her şey masum, neşeli ve umut dolu ilerlerken içimize bir soru düştü:
“Bu umut elçileri, lösemili çocuklara nasıl dokunabilir?”

Bu sorunun peşine düştük. LÖSEV Genel Müdürü ile bir görüşme gerçekleştirdim ve hasta çocuklarımıza nasıl destek olabileceğimizi sordum. Aldığım yanıt çok netti: ihtiyaçlar vardı. İşte tam da o anda, umut elçileri yine görev başındaydı. Çocuklarımızla birlikte harekete geçtik ve sadece bir saat içinde ihtiyaç listemizi tamamladık.

Ama asıl unutulmaz olan o andan sonraydı…
Hasta kardeşleri için gökyüzüne uçurulan balonlar…
Balonlara fısıldanan iyi dilekler, şifa mesajları…
O gün umut elçisi yavrularımın gözlerinde aynı anda sevgiyi, hüznü, merhameti ve umudu görmek gerekiyordu. O bakışlar, kelimelerden çok daha fazlasını anlatıyordu.

Elbette bu anlamlı projede çocuklarımızın ailelerinin duyarlılığı ve canla başla verdikleri destek de takdire şayandı. Her biri, evlatlarının yüreğine merhameti, paylaşmayı ve sorumluluğu nasıl ektiğini bir kez daha gösterdi.

Ben, kendi adıma ve derneğimiz adına;
Bu umut dolu çocuklara,
Onların her daim yanlarında olan kıymetli ailelerine,
Ve emeğiyle, yüreğiyle bu yolculuğa katkı sunan herkese tek tek teşekkür ediyorum.

İnanıyorum ki…
Bu dünyayı değiştirecek olanlar, kürsülerde yüksek sesle konuşanlar değil;
Gökyüzüne bir balon bırakırken sessizce “iyileş” diyen çocuklardır.

Sevgiyle kalın.