Son zamanlarda sosyal medyada çocuk gelişimine yönelik sayfaların çok fazla karşımıza çıktığını görüyoruz. Bu sayfaların çoğu yeni anne olan; ancak eğitimi-işi bu alana uymayan ebeveyn tarafından oluşmuş durumda. Paylaşımlarının başını ise ürün tanıtımı çekiyor. Kullandıkları oyuncaklar, bakım ürünleri, kıyafetler hatta takviye sağlık ürünlerine kadar gidiyor iş. Bu kısımlara eleştiriyi uzmanlarına bırakıyorum. Benim sürekli dikkatimi çeken ise çocuk kitabı tanıtımları…

Çocuk kitapları üzerine olan ilgi o kadar fazla ki maalesef artık satıcıların da taciz boyutuna varacağı bir pazar haline geldi. Bu durum tanıdık bildik yazarları bile çocuk kitabı yazmaya itmiş durumda. Anne-babaların çocuk kitaplarına bu denli ilgili olmaları evet bir öğretmen olarak beni mutlu ediyor. Peki ya aldığımız kitapları hangi kriterlere göre alıyoruz? Nitelikli kitap kavramından haberdar mıyız? Aldığımız kitapları çocuklarımızdan önce okuyor muyuz? Çocuklarımızı ne kadar tanıyoruz? İşte asıl soru veya sorun bu diyebiliriz.

Çocuklarımızı tanımıyoruz oysa onları sevmenin ilk adımı tanımaktır. Tanımalıyız, gözlemlemeliyiz, ihtiyaçlarını fark etmeliyiz. Anne-babaların çoğu, çocuk kitaplarının eğitici ve ders verici nitelikte olması gerektiğini düşünür (evet bu beklenti biz eğitimcilerin de önemsediği bir özellik). Ancak bu geleneksel beklenti, kitap okuma alışkanlığını işkence haline getiren başlıca sebeplerdendir. Günümüzde kitapların çok güçlü rakipleri var; televizyon, bilgisayar, tablet, akıllı telefon... Çocuklar bu ekranlarda eğlenceli zaman geçirebilirken, çocuk kitaplarının da çocuğun eğlenceli zaman geçirmesini sağlaması gerekmektedir. Bu nedenle özellikle çocukların ilk karşılaştıkları çocuk kitaplarının temel amacı çocuğu eğitmek değil eğlendirmek olmalıdır. Çocuk ancak kitap sayesinde iyi zaman geçirirse, kitap okumayı yaşamı boyunca alışkanlık haline getirebilir. Bu noktada çocuğumuzu tanıyor olmak devreye giriyor. Tanımak onu eğlendirebilecek içerikte bir kitap sunmak anlamına geliyor. Ancak kitap okumayı sevdirdikten, alışkanlık hatta bunu bir ihtiyaç haline getirdikten sonra eğitici ve ders verici kitaplara yönlendirebiliriz; çünkü artık kitap okumak, çocuğun hayatında yeni kapılar açan, ona keşfedeceği yeni konular sunan bir araç olacaktır.

Yapılan araştırmalar -Çocuk Vakfı (2006), Kıldan ve Gümrükçü Bilgici (2011)- ailelerin bildiği ve en çok almayı tercih ettiği kitapların klasik çocuk masalları olduğu yönünde. Ailelerin tercih ettiği bu masallar başlangıçta yetişkin kitleyi hedefleyen ancak sonradan çocuklar için otantik haliyle derlenen masallardır. Şunu vurgulamak isterim ki klasikler beni mutlu eden bir okumadır; zira ağacı toprağa bağlayan kökler gibi bizi geçmişimize bağlayan kültürümüzün bir parçasıdır. Burada anlatmak istediğim klasikler kadar çağdaş çocuk edebiyatını da tanımalı, güncel kitapları yakından takip etmeliyiz. Başta çocuğumuzun ilgi alanına hitap eden, arkadaş olarak görebileceği, onu eğlendiren ve içeriğinden haberdar olduğumuz kitapları seçmeliyiz. Onların döneminde, onların dilinden anlayan yazarların yazdığı ve okumaya istek uyandıran kitaplar belki de doğru seçim olacaktır ne dersiniz? Unutmamalıyız ki "İçinde iyi yanı bulunmayacak kadar kötü kitap yoktur."