Eğitimci - Yazar
KÜLTÜR YAPIMIZ VE SİTEM
YAYINLAMA:
“Ey düşmanım, sen benim ifadem ve hızımsın,
Gündüz geceye muhtaç bana da sen lazımsın”
Necip Fazıl
Gümüşhane’ye adım attığım 2004 yılından bu yana Gümüşhane’nin hemen her gazetesinde yazdığım köşe yazıları, 500 sayı ile Gümüşhane’nin en uzun süreli kültür ve sanat sayfası Hayal Dükkânı ve on iki eserimle Gümüşhane’nin kültür, eğitim ve sanat dünyasına katkı vermişim. Rabbim izin verdiği süreçte, her türlü mobbing, iftira, kıskançlık ve dalaverelere rağmen ben hak bildiğim yolda Gümüşhane’m adına üretmeye devam edeceğim. Hiçbir baskı, haksızlık, iftira ve benzer etmenler beni yolumdan çeviremeyecektir.
Gümüşhane malumunuz küçük bir ilimiz. Burada doğmamıza rağmen ve ilk gurbetim olan Trabzon’da geçen çocukluk ve gençliğimin baş yılları sonrasında en verimli dediğim çağlarımda bu şehre hizmetkâr olmaya geldim. Çıkarsız, riyasız, makam ve koltuk ihtirasım olmadan ve hiçbir maddi menfaat gözetmeden bu mahrum şehre bir şeyler verebilmenin ıstırabındayım.
Ancak ne yazık ki; kültür, eğitim ve hoşgörüden bihaber biçare insanların maalesef “çamur at tutmazsa izi kalır” mentalisinden kurtulamadık. Yazılarımızı adeta büyüteçle okuyan ve acaba nerede bir açık yakalayabiliriz diyenlerden tutunda, hiç üstüne vazife olmadığı halde “bunu kesin bana yazmıştır” şizofren saplantıları ile maalesef çocuk edasıyla bir yerlere bizi şikâyet ve ihbar edenlerle bu şehirde aynı atmosfer içinde yaşamaktan inanın utanıyorum.
Dedikodu ve gıybet kazanları dediğim bazı çay ocaklarında koca koca adamların söylediklerine kulak verdiğinizde şehrimizin kültürel dokusu hakkında kesin bir bilgi sahibi olabilirsiniz. İşte bu nedenledir ki bu menfiliği yıkmak adına Gümüşhane’ye geldiğim günden bu yana muntazaman yazdığım köşe yazılarımın ana teması eğitim olmuştur. Bu şehrin gerçek değerleri, kültürü, sanatı ve sorunları yazılarımın ana konusudur.
Bu şehrin velisi de, delisi de benim yazılarımın baş tacıdır. Bu şehrin her bir sorunu benim de sorunumdur. Gücüm, dilim ve kanuni sınırlar içinde en doğruyu en güzel bir şekilde yazabilmek, okuyucuya bir şeyler kazandırabilmek ve yılan gibi eğri değil de dosdoğru olabilmek ana felsefemdir.
Dikkat edin değerli dostlar. Hiçbir şey üretmeyen, gününü aynı monotonlukla geçiren insanlarla kimsenin uğraştığına şahit oldunuz mu? Değil elbette. İşte bu yüzden olsa gerektir ki bu tür insanları her gördüğümde; “Ya bir yol bul, ya bir yol aç, ya da yoldan çekil!” sözünü hatırlarım ve inanın bu tür insanları Allah’a havale ederim.
Ve ben her zaman örnek aldığım, onunla hemşeri olmaktan onur duyduğum “varlığından utanacağım hiçbir Gümüşhaneli yoktur” veciz sözünün sahibi, değerli ağabeyim Mahmut Oltan Sungurlu ve zamanın kıt imkânları ile bu şehrin en büyük sevdalısı olan Merhum Sabri Özcan San’ın ayak izlerini takip ediyorum. Bu nedenle birkaç basit sivrisineğin vızıltısı beni yolumdan asla döndüremez.
Gücüm olduğu sürece, dilim döndüğü kadarıyla, kalemimin mürekkebi kuruyana dek sadece hakkı, güzeli, doğruyu, insanlığı, erdem ve ahlakı, paylaşmayı ve kardeşliği, dürüstlüğü ve çalışkanlığı, fazileti ve sevgiyi yazacağım, yazmaya da devam edeceğim. Gerek gördüğüm alanda eser üretmeye de devam edeceğim. Birileri istese de, istemese de.
Gündüz geceye muhtaç bana da sen lazımsın”
Necip Fazıl
Gümüşhane’ye adım attığım 2004 yılından bu yana Gümüşhane’nin hemen her gazetesinde yazdığım köşe yazıları, 500 sayı ile Gümüşhane’nin en uzun süreli kültür ve sanat sayfası Hayal Dükkânı ve on iki eserimle Gümüşhane’nin kültür, eğitim ve sanat dünyasına katkı vermişim. Rabbim izin verdiği süreçte, her türlü mobbing, iftira, kıskançlık ve dalaverelere rağmen ben hak bildiğim yolda Gümüşhane’m adına üretmeye devam edeceğim. Hiçbir baskı, haksızlık, iftira ve benzer etmenler beni yolumdan çeviremeyecektir.
Gümüşhane malumunuz küçük bir ilimiz. Burada doğmamıza rağmen ve ilk gurbetim olan Trabzon’da geçen çocukluk ve gençliğimin baş yılları sonrasında en verimli dediğim çağlarımda bu şehre hizmetkâr olmaya geldim. Çıkarsız, riyasız, makam ve koltuk ihtirasım olmadan ve hiçbir maddi menfaat gözetmeden bu mahrum şehre bir şeyler verebilmenin ıstırabındayım.
Ancak ne yazık ki; kültür, eğitim ve hoşgörüden bihaber biçare insanların maalesef “çamur at tutmazsa izi kalır” mentalisinden kurtulamadık. Yazılarımızı adeta büyüteçle okuyan ve acaba nerede bir açık yakalayabiliriz diyenlerden tutunda, hiç üstüne vazife olmadığı halde “bunu kesin bana yazmıştır” şizofren saplantıları ile maalesef çocuk edasıyla bir yerlere bizi şikâyet ve ihbar edenlerle bu şehirde aynı atmosfer içinde yaşamaktan inanın utanıyorum.
Dedikodu ve gıybet kazanları dediğim bazı çay ocaklarında koca koca adamların söylediklerine kulak verdiğinizde şehrimizin kültürel dokusu hakkında kesin bir bilgi sahibi olabilirsiniz. İşte bu nedenledir ki bu menfiliği yıkmak adına Gümüşhane’ye geldiğim günden bu yana muntazaman yazdığım köşe yazılarımın ana teması eğitim olmuştur. Bu şehrin gerçek değerleri, kültürü, sanatı ve sorunları yazılarımın ana konusudur.
Bu şehrin velisi de, delisi de benim yazılarımın baş tacıdır. Bu şehrin her bir sorunu benim de sorunumdur. Gücüm, dilim ve kanuni sınırlar içinde en doğruyu en güzel bir şekilde yazabilmek, okuyucuya bir şeyler kazandırabilmek ve yılan gibi eğri değil de dosdoğru olabilmek ana felsefemdir.
Dikkat edin değerli dostlar. Hiçbir şey üretmeyen, gününü aynı monotonlukla geçiren insanlarla kimsenin uğraştığına şahit oldunuz mu? Değil elbette. İşte bu yüzden olsa gerektir ki bu tür insanları her gördüğümde; “Ya bir yol bul, ya bir yol aç, ya da yoldan çekil!” sözünü hatırlarım ve inanın bu tür insanları Allah’a havale ederim.
Ve ben her zaman örnek aldığım, onunla hemşeri olmaktan onur duyduğum “varlığından utanacağım hiçbir Gümüşhaneli yoktur” veciz sözünün sahibi, değerli ağabeyim Mahmut Oltan Sungurlu ve zamanın kıt imkânları ile bu şehrin en büyük sevdalısı olan Merhum Sabri Özcan San’ın ayak izlerini takip ediyorum. Bu nedenle birkaç basit sivrisineğin vızıltısı beni yolumdan asla döndüremez.
Gücüm olduğu sürece, dilim döndüğü kadarıyla, kalemimin mürekkebi kuruyana dek sadece hakkı, güzeli, doğruyu, insanlığı, erdem ve ahlakı, paylaşmayı ve kardeşliği, dürüstlüğü ve çalışkanlığı, fazileti ve sevgiyi yazacağım, yazmaya da devam edeceğim. Gerek gördüğüm alanda eser üretmeye de devam edeceğim. Birileri istese de, istemese de.
Yorumlar
*
Bu içerik ile ilgili yorum yok, ilk yorumu siz yazın, tartışalım *
