Değerli Okuyucular;

Bedeli kanla ödenen mazinin ruhuyla ayaktayız şimdi. Kopup geldiler her bir taraftan; Edirne’den, Bursa’dan, Sivas’tan, Tunceli’den, Rize’den, Kars’tan, Ardahan’dan Malatya’dan. Hiç düşünmediler kendilerini. Ana yok, baba yok düşüncelerinde. Tek istekleriydi Çanakkale ruhu ile savaşabilmek. Ölmek vardı dönmek yoktu onlar için. Kınalı kuzular vardı içlerinde; hem de nasıl kınalı kuzular, saçlarına kına yakan kınalı kuzular, ellerine kına yakan kınalı kuzular vardı. Hiç düşünmeden gittiler Çanakkaleye, eli silah tutamazken neydi bunları Çanakkale ruhuyla yanıp tutuşturan. Ne ben cevap verebilirim buna, ne siz, ne de bir başkası. Çanakkale ruhu bu çünkü. Seyit onbaşılar vardı içlerin de hatta kınalı Hasanlar… Çanakkale ruhuyla dopdoluydular. Birisi 276kg mermiyi kaldırırken diğeri kına yakarak gelmişti Çanakkale’ye. Neydi bu, neden yapıldı bunca şey, işte tam burada ifade edebiliyor kelimeler kendilerini. Bu baştan başa ÇANAKKALE ruhuydu. Boğazımda düğümleniyor cümleler. İfade etmeye yetmiyor kelimeler kendilerini. Bu baştanbaşa ÇANAKKALE ruhuydu. Hangi kelimeyi kullanırsan kullan, nasıl bir cümle kurarsan kur ifade edemez, süssüz kalır kelimeler, cümleler. Çanakkale ruhu bu içinde olmak hatta yaşamak lazım. Sırtında milletin, onuru zaman, mekan ve sözlerin tükendiği yerdi ÇANAKKALE. Bedelini kanla ödediğimiz bu geçmişin İfadesini kimse yapamaz diyor bir daha böyle bir şeyin yaşanmamasını diliyorum. Ruhlarınız Şad olsun…