BENDEN SONRAYA BIRAKMA
Sene 2004. Gümüşhane Eğitim Uygulama Okulu kapılarını özel gereksinimli yavrularımıza devletimizin şefkati ile açtığı yıl. Evlerin karanlık bir odasına gizlediğimiz bu Cennet vesilesi yavrularımızı bizler görmedik ama zamanın iktidarı ve başındaki merhamet abidesi gördü. Rabbim ondan ebeden razı olsun inşallah.
Ben çoğu okurumun bildiği gibi altı yaşında geçirdiği menenjit hastalığı ile konuşma ve işitme engelli bir annenin üçüncü çocuğu olarak Gümüşhane Demirören Köyü'nde altı üstü toprak bir bölmeli evin tandırı kenarında hasırların üstünde doğdum.
Sefalet içinde geçen yılların ardından her Gümüşhaneli çocuğun tek kurtuluş yolu okumak ile öğretmenlik mesleğine başladım. 32 yıllık mesleğimin yirmi senesi Gümüşhane Rehberlik ve Araştırma Merkezi, Özel Eğitim Uygulama Okulu, Özel Eğitim Meslek Okulu ve Özel Eğitim Anaokulunda geçti.
2004 yılından bu yana okuttuğumuz o cennet kokulu yavrularımızın birer birer erkenden bu yalan dünyadan asıl hakikat yurdu olan ötelere göç edişlerine şahit oldum, oluyorum.
Bu yavrularımızı canından çok seven, Rabb'imin birer emaneti olduğunu bilen ebeveynleri tarafından nasıl sevgi ilacı ile bakıldıklarına bizzat şahit oldum.
O yıllarda ve sonrasında birer melek olan Zülküf Taş, Selim Kurt ile Hilâl Nur Başer ile ilgili yürekleri ısıtan ve bazen de kavuran hadiselere şahit oldum. Anne ve babalarının üstlerine nasıl titrediklerini gözlerimle gördüm.
Okulun mescit olarak kullanılan boş bir sınıfında Zülküf'ün annesinin öğle namazını kıldıktan sonra seccadede iki büklüm ve hıçkırarak şu duasını duydum;
"Allah'ım yavrumu benden sonraya bırakma. Benden önce al yavrumun canını..."
Empati yapmadan kızdım ona ve
"Bu nasıl bir dua bacım" dedim.
Gözlerindeki yaşı gizlemeye çalışarak hayatımın en büyük dersini aldığım acı kelimeler döküldü titrek dudaklarından;
"Ben ölürsem bu yavrumun hali n'icolur hocam" dedi.
Ve takvimler 14 Şubat 2016'yı işaret ederken Gümüşhane Belediyesi haporlerinden Gümüşhane Kızılcaköylü kara gözlü Zülküf'ün vefat haberini duyduğumda annesinin duasının kabul görmesine buruk bir şekilde sevindim.
Daha sonra 23 Aralık 2022 tarihinde okulumuzun maskotu Esenyurt Köyü'nden Selim Kurt'u ve akabinde 20 Ekim 2025 tarihinde ise kocaman masmavi gözleri, yüzünü örten upuzun kirpikleri ve kalın siyah kaşları ile güzeller güzeli Gözeler Köyü'nden Hilâl Nur Başer'i kaybettik.
Ve hepimiz birer engelli adayı gerçeğinden hareketle yaklaşık 8 yıldır birden engelli durumuna geçen ve son sekiz ayını sırt üstü kıpırdamadan yatarak sadece tavanı seyreden sevgili eşim Ayşe'nin bu durumu karşısında beş vakit namazım sonrası aynı Zülküf'ün annesinin duası ile Rabb'ime gözyaşları ile
"Rabbim Ayşem'i benden sonraya bırakma. Benden sonra onun hali ne olur, kim ve nasıl bakar" dedim.
Doğum rahmet ölüm de rahmet. O yüzden iki rahmetten birini kabul buyuran Rabbim çektiği çile ve sıkıntılarından kurtararak 14 Kasım 2025 Cuma günü yanına aldı. Rabbim kimseye bu şekilde acı bir dua yaptırmasın. Eşimin ve bütün ölmüşlerimizin mekânı Cennet olsun. Amiiiin!
