Dilsiz Duygular

Memleketimde özlenen, yıllardır hasreti çekilen kar, en sonunda yağdı. Kar kalınlığı merkezde 50 santimetreyi bulunca okullarda eğitim ve öğretime bir süre ara verildi. Yurdumun dört bir yanından güzel manzaralar zihnimizde şimdiden yer edinmeye başladı.

Peki, her şey iyi hoş ama ya evi olmayanlar? Yiyecek bir lokma dahi ekmeği olmayanlar…  Bu dondurucu soğukta başımızı yastığa rahatça koyduğumuz da kaçımız onları düşünüyor, ya da bir şeyler yapmaya çabalıyoruz? Bırakın onları düşünmeyi, yaşadığımız bu olaylardan kaçımız bir ders çıkarıyoruz? Kaçımız Yaradan’a şükrediyoruz.

Olayları hep güzel yanlarıyla görmeye çabalıyoruz veya öyle görmek istediğimizden mi nedir? Hiçbir şey yapmıyoruz. En basitinden bu soğuk havada yiyecek bir çöp tanesine bile muhtaç olup ta bulamayan hayvanlara yardım elini uzatmak yerine onları itip kakıyor, hor görüyor aşağılıyoruz. Onları da Allah yarattı bizi de, onlarda bizimle aynı havayı soluyor bizde. Evet, belki dilleri yok bir takım şeyleri konuşarak ifade edemiyorlar, dile getiremiyorlar fakat inan yeri gelince o hayvanlar öyle bir insan oluyorlar ki insanlığımızdan utanasımız geliyor. Hayvanlara yapılan şiddetin arttığı bu günlerde özellikle kış şartlarında bu durumların artması ve insanların duyarsızca hareket etmesinden ötürü siz değerli okurlarımızı bu konuda bilgilendirme ve bir nebze olsun duyarlı olma çağrışımında bulunmayı kendime borç edindim.

Hayvanlar hissedermiş, bizim onlara bir bakışımızdan yüz ifademizden ne maksatlı baktığımızı anlarlarmış. Belki düşünemiyorlar, konuşamıyorlar ama inanın onlarında duyguları var, onlarda birtakım şeyleri görebiliyor duygularıyla hareket edebiliyorlar. Özellikle zor geçen bu kış aylarında onlardan yardım elimizi esirgemeyelim. Bir avuç bulgurunuzu kuşlarla paylaşın, bir tutam ekmeğinizi köpeklerle, yemeyip de sokağa attığınız kemik parçalarını kedilerle paylaşın. Bir yudum suyunuzdan onları da mahrum bırakmayın. Siz elinizden geleni yapın da gayrı gerisi Allah’a kalsın.