İnsanoğlu eşit doğar, eşit ölür. Sadece yaşam süreci farklı gelişir. Bunu değiştirmek birazda bizim elimizdedir aslında. Fakir olarak doğabilirsiniz ya da zengin bir ailenin varisi olarak... Birçoğumuz yaşadığımız hayattan memnun değilizdir. Şükretmeyiz çoğu zaman belki de hiçbir zaman.
Şöyle ki ; varsayalım bir işimiz var, sigortamız var, elimizde telefonumuz, bankada üç beş kuruş birikimimiz hatta evimiz bile vardır. Bu konumda olupta haşa Yaratana isyan edenlerimiz o kadar çoktur ki. Allah'ım neden daha iyi bir evim arabam yok deriz? Sitem ederiz. Aslında yapılan en büyük hata geriyi değil de hep ileriyi düşünmektir. Geldiğimiz yeri hep küçümseriz. Asla kendimizi daha kötüleriyle kıyaslamayız. Oysa bizim yaşadığımız şartlarda olmak isteyen o kadar çok insan vardır ki.
Düşünün Afrika da insanların giyecek ikinci bir elbisesi bile yok. Hasta olduklarında gidip bakılabilecekleri bir hastaneleri, içebilecekleri bir ilaçları bile yok. Okuyabilecekleri bir okulları,çalışabilecekleri işleri bile yok. Biz bu şartlar altında isyan ediyorsak onlar ne yapsın ? Çoğumuzun evinde bilgisayarı interneti var. İçimizde öyle insanlar var ki sadece oturdukları yerde para kazanabiliyorlar. İstedikleri zaman yiyecek ekmeklerini içecek suyu bulabiliyorlar. Yaşadığımız hayata göre çalışarak istediğimiz okullara gidebiliyor hatta çalışarak istediğimiz hayatı kazanabiliyoruz. Soframıza gelen ekmeği bayatlarsa yemiyoruz bile. Düşünün bir insanı seviyorsunuz anlaşıyorsunuz ve ailelerinize durumu izah edip hemen evlenebiliyorsunuz. Gönlünüzce geziyor aşkınızı doyasıya yaşabiliyorsunuz. Ama onların öyle bir imkanı hiçbir zaman olmuyor ve dünya düzeni böyle devam ettikçe de olmayacak. Yaşadığımız en ufak olumsuzlukta hemen isyan ediyoruz. Hep bu dünyayı düşünüyor her zaman en iyisi olmak istiyoruz. Çoğu insan hep daha iyi olabilmek adına doğruluktan, dürüstlükten şaşıyor, kazancını kötü yollarda arıyor.
Asla yetinmiyoruz. Sevdiğimiz bir insan varken bir ikincisini arıyoruz. İhanet ediyoruz. İçimizde ki iyiliğin yerini kara bulutların kaplamasına izin veriyoruz. Ailelerimize karşı olan saygıyı elden bırakıyor ağır abileri oynuyoruz. Ve özellikle bizim kültürümüzde bir hayli fazla görülen bir özellik var ki büyüklerimizden ne görürsek aynısını yapıyoruz. Sırf çocuğun babası, abisi sigara kullanıyor diye sigara içenler var aramızda. Babası çalışmıyor işsiz güçsüz geziyor diye aylak aylak gezenler var aramızda.
Üzücü olansa herkes bu şekilde yaşamaya devam ediyor. Herkes dıştan sitem ediyor. Ama olumlu yönde değişmek için kimse bir şey yapmıyor. Asla şükretmiyor ve ne yazık ki insanlık adına kimse bir şeyler yapmıyor. Bunu değiştirmek o kadar da zor olmasa gerek. Bugün kalkın yataktan önce güzel bir kahvaltı yapın, sonra duşunuzu alın temiz elbiselerinizi giyin sonra sessiz bir ortama geçin uzun uzun düşünün. Kendinize bir hayat çizgisi çizin. Amaçlar edinin ve planlar yapın. Sonra da bunu uygulamaya koyun. Hadi silkenin ve ilk adımı atın, göreceksiniz güzel günler çok yakın...
Şöyle ki ; varsayalım bir işimiz var, sigortamız var, elimizde telefonumuz, bankada üç beş kuruş birikimimiz hatta evimiz bile vardır. Bu konumda olupta haşa Yaratana isyan edenlerimiz o kadar çoktur ki. Allah'ım neden daha iyi bir evim arabam yok deriz? Sitem ederiz. Aslında yapılan en büyük hata geriyi değil de hep ileriyi düşünmektir. Geldiğimiz yeri hep küçümseriz. Asla kendimizi daha kötüleriyle kıyaslamayız. Oysa bizim yaşadığımız şartlarda olmak isteyen o kadar çok insan vardır ki.
Düşünün Afrika da insanların giyecek ikinci bir elbisesi bile yok. Hasta olduklarında gidip bakılabilecekleri bir hastaneleri, içebilecekleri bir ilaçları bile yok. Okuyabilecekleri bir okulları,çalışabilecekleri işleri bile yok. Biz bu şartlar altında isyan ediyorsak onlar ne yapsın ? Çoğumuzun evinde bilgisayarı interneti var. İçimizde öyle insanlar var ki sadece oturdukları yerde para kazanabiliyorlar. İstedikleri zaman yiyecek ekmeklerini içecek suyu bulabiliyorlar. Yaşadığımız hayata göre çalışarak istediğimiz okullara gidebiliyor hatta çalışarak istediğimiz hayatı kazanabiliyoruz. Soframıza gelen ekmeği bayatlarsa yemiyoruz bile. Düşünün bir insanı seviyorsunuz anlaşıyorsunuz ve ailelerinize durumu izah edip hemen evlenebiliyorsunuz. Gönlünüzce geziyor aşkınızı doyasıya yaşabiliyorsunuz. Ama onların öyle bir imkanı hiçbir zaman olmuyor ve dünya düzeni böyle devam ettikçe de olmayacak. Yaşadığımız en ufak olumsuzlukta hemen isyan ediyoruz. Hep bu dünyayı düşünüyor her zaman en iyisi olmak istiyoruz. Çoğu insan hep daha iyi olabilmek adına doğruluktan, dürüstlükten şaşıyor, kazancını kötü yollarda arıyor.
Asla yetinmiyoruz. Sevdiğimiz bir insan varken bir ikincisini arıyoruz. İhanet ediyoruz. İçimizde ki iyiliğin yerini kara bulutların kaplamasına izin veriyoruz. Ailelerimize karşı olan saygıyı elden bırakıyor ağır abileri oynuyoruz. Ve özellikle bizim kültürümüzde bir hayli fazla görülen bir özellik var ki büyüklerimizden ne görürsek aynısını yapıyoruz. Sırf çocuğun babası, abisi sigara kullanıyor diye sigara içenler var aramızda. Babası çalışmıyor işsiz güçsüz geziyor diye aylak aylak gezenler var aramızda.
Üzücü olansa herkes bu şekilde yaşamaya devam ediyor. Herkes dıştan sitem ediyor. Ama olumlu yönde değişmek için kimse bir şey yapmıyor. Asla şükretmiyor ve ne yazık ki insanlık adına kimse bir şeyler yapmıyor. Bunu değiştirmek o kadar da zor olmasa gerek. Bugün kalkın yataktan önce güzel bir kahvaltı yapın, sonra duşunuzu alın temiz elbiselerinizi giyin sonra sessiz bir ortama geçin uzun uzun düşünün. Kendinize bir hayat çizgisi çizin. Amaçlar edinin ve planlar yapın. Sonra da bunu uygulamaya koyun. Hadi silkenin ve ilk adımı atın, göreceksiniz güzel günler çok yakın...
mustafa 11 Yıl Önce
yüreğine sağlık çok güzel anlatmışsınn