TİYATRO DİYE YAZILIR GÜMÜŞHANE DİYE OKUNUR !

Eskişehirdeki Gümüşhaneliler Derneği yönetim kurulu olarak geçtiğimiz günlerde sosyal sorumluluk projesi kapsamında farklı bir etkinliğe imza attık.

Sosyal yaşantımızın önemli kurumlarından birisi olan derneklerin amaçlarından bir tanesi de hiç şüphesiz ki bulundukları çevreye yapacakları sosyal ve kültürel faaliyetlerle vatandaşların yaşam kalitesine katkı sağlamak, onları bulundukları ortamlardan biraz olsun uzaklaştırıp eğlendirmek ve düşündürmektir.

Eskişehirde m2’ye günde 10 dan fazla etkinlik düştüğünü belirtirsek bu ilde yaşayan yurttaşlarımızın ne kadar şanslı olduklarını varın siz hesap edin.

Ülkemizin tanınmış Psikologlarından Prof.Dr.Üstün Dökmenin yazdığı “Komşu Köyün Delisi” adlı tiyatro oyunu başta Gümüşhaneli hemşerilerimiz olmak üzere Eskişehirli dostların ilgisini çekmeyi başarmıştır.

Oyun sonrası aldığımız geri dönüşümlerde ve Eskişehirdeki yazılı ve görsel basında geniş yer bulması bir yana izleyicilerin düşüncelerinden hareketle çok isabetli bir faaliyette bulunduğumuzu öncelikle söylemeliyim.

Ömrümde ilk defa tiyatro oyununda görev almış bir oyuncu olarak heyecanlandığımı belirtmeliyim. Gerek sunucu ve gerekse konuşmacı olarak sahne tecrübesi bulunan bir kardeşiniz olarak heyecanımı ilimiz Gümüşhane adına taşıdığımdan olacak ki bu hali tarif etmekte zorlanıyorum.

Aylar önce dernekte bir yönetim kurulu toplantısından sonra dernek başkanımız Uğur Yücel beyin bu oyunda kendisinin köyün muhtarı rolünü üstlendiğini benimse köyün imamı rolünü oynamamı istedi.

Bu teklifi kabul edip etmemede bir hayli zorlandığımı belirtmek isterim. Birkaç gün sonra aynı teklifi yenileyerek “oyunu dernek olarak organize edelim ve sende bu rolü kabul etsen” değince “ Hiç beklemeden “bak şimdi oldu dedim. Gümüşhaneliler Derneğine katkı sağlayacaksa kabulümdür” dedim ve provalara başladık

Uzun süre devam eden provalar sonucunda içimden oyun esnasında Gümüşhane ile oyunun kesişme noktalarını nasıl bulabilirim diye sorular kafamı kurcalar dururdu.

Bir defasında prova molasında Gümüşhaneli olduğumuzu bilen oyuncularla uzun bir sohbet yaptık. Sonunda söz dönüp dolaşıp yöresel türkülere geldi. O esnada “Gümüşhane Güzelleri” türküsünden bir bölüm okudum. Bu okumam usta yönetmen Enis Zeytinlerin çok dikkatini çekmiş olacak ki “bak bu çok güzel hocam bunu oyunda okuyabilirsiniz” dedi bana.

Amacıma biraz ulaşmıştım bu andan itibaren. Ve o usta yönetmen üstlendiğim rolü zenginleştirerek Gümüşhane ile olan kesişme noktalarını uygun bir şekilde bana anlattı.

Dediğini yapınca birbirinden kıymetli oyuncu arkadaşlarımda repliklerinin bazı yerlerinde “Gümüşhane” sözcüğünü kullanmaya başladı.

Bundan başkanımızla birlikte çok mutluluk duyacağımızı oyunculara ve yönetmenimize ifade ettik.

Özellikle oyun içerisinde “Rıza” rolünde oynayan Necip kardeşimin ege yöresine ait yemekleri tatlıları sayarken “siron” sözcüğünü de dahil etmesini hiç unutamam.

Birbirinden yetenekli genç oyunculardan oluşan bu ekibe başkanımız Uğur Yücel Beyin sayesinde dahil olurken Provolar ilerledikçe dernek olarak da oyunun oynanacağı yeri ve zamanı ayarlamaya başladık.

Odunpazarı Belediyesinin derneğimize karşı olan sıcak ilgi ve desteği ile ilk oyunumuzu Hasan Polatkan Kültür Merkezi Salonunda oynanması yönünde karar verildi.

Belediye Başkanı Av.Kazım Kurt Beyi makamında ziyaret edip konuyu kendisine iletince hiç tereddüt etmeden yanımızda gerekli talimatları ilgililere vererek çalışmalar hızlandı.

Hatta sayın Başkanın nezaket gösterip oyunun ilk prömiyer gösterimi olduğundan “ izleyicilere bir kokteyl verelim” sözleri bizi mutlu etti.

Bende gerek oyun esnasında ve gerekse kokteyl de Gümüşhanemizin meşhur pestil ve kömesinden gelen davetlilere ikram etmek istediğimi belirtince elimizi Gümüşhaneye uzattık.

Bu amaçla Yöre Pestil Köme firmasının sahibi kadim dostum Muammer Taş Beyi aradım.

Telefonda bana “Yüreği memleket için çarpan Eskişehirdeki kültür elçilerimiz olan siz kıymetli hemşerilerimize katkımız olursa kendimizi mutlu sayarız” diyerek gönderdiği yöresel ürünlerden davetlilere ikram ettik.

Davetliler yöresel ürünlerin tadına bakarken sahne dışına kurmuş olduğumuz Gümüşhane ve ilçe fotoğrafları ile tarihi ve turistik yerler, ilimize ait meşhur ürünlerin fotoğraflarında mini bir Gümüşhane ziyareti yapmış oldular.
13 Dakikalık tanıtım sunumuyla geçmişten günümüze dernek çalışmalarına uzanan yol ayrıntılarıyla izleyicilerin dikkatine sunuldu.

Oyundaki performanslarıyla salonu tıklım tıklım dolduran davetlilerin takdirlerini kazanan bu ekibi dakikalarca ayakta alkışlayan dostlara minnettarız.
Oyun esnasında saz ile çalıp söylediğim yöremizin o güzel “Gümüşhane Güzelleri” türküsünü söylerken salonun bize eşlik ettiğini görmek doğru bir iş yaptığımızı tasdik eder bir görüntüydü.

Gittikleri her ilde yapmış oldukları çalışmalar ve göstermiş oldukları üstün başarılarla bulundukları yerlere değer katan Gümüşhaneli hemşerilerim tiyatro oyununda da farklarını fark ettirdiler.

Özellikle bizlere destek olan ilimizin yetiştirdiği değerlerden hemşerimiz Bilecik Valisi Sayın Ahmet Hamdi Nayir Beyin muhterem hanımefendi eşleriyle birlikte oyun sonrası duygularını bizlerle paylaşarak memnuniyetlerini iletmesini unutamam.

Aynı şekilde Tepebaşı Belediye Başkanımız Sayın Ahmet ATAÇ Beyin oyundan çok memnun kalarak 25 Mart 2016 Cuma günü akşamı Tepebaşı Zübeyde Hanım Kültür Merkezi salonun bizlere açması sanata ve sanatçıya verdiği değeri göstermesi açısından önemli bir adımdır.

Evet Eskişehirdeki Gümüşhaneliler Derneği adına kabul ettiğim bu görevi şimdi severek ve ilimizi tarihi ve yöresel ürünleriyle tanıtarak yolumuza emin adımlarla devam ediyoruz.

Bu vesileyle bu yaşta tiyatroyla tanışmama vesile olan yaklaşık yirmi yıllık bir tiyatro geçmişi bulunan dernek Başkanımız kadim dostum Uğur Yücel Beye, usta yönetmen Enis Zeytinler Beye ve 23 oyuncu kardeşime, bizlere destek olan Büyükşehir Belediyemize, Odunpazarı ve Tepebaşı Belediyelerine, Özdilek AVM’ye, organizasyonda emek veren dernek yönetim kurulumuza teşekkür ediyorum.

Belki bir gün gelir Gümüşhaneye oyuncu arkadaşlarımla birlikte gider oradaki hemşerilerimize de oynarız. Olur mu? Neden olmasın ki.
Yeterki gönül istesin…