“Arkana bakma, oraya doğru gitmiyorsun”
Konfüçyüs

Kaderi alnına göç yazılmış insanların yaşadığı uzun ve aynı zamanda dar bir coğrafyanın adıdır Gümüşhane. Harşit Çayı’nın gücü nispetinde suladığı bu mahrum coğrafyada doğan çocuklarımızın haliyle hayalleri de Kuşakkaya ile Canca arasında sıkışıp kalıyor.

Önüne, sağına, soluna ve arkasına baktığında dağları, kayaları gören çocuklarımıza hayalleri için ufuk çizmekte biz sacayağı olan ebeveynler, öğretmenler ve çevre hayli meşakkat çekiyoruz.

Çocuklarımızın önlerinde rol model olan öyle isimler var ki bizler onları örnek göstererek bak işte bu ağabeylerin ve ablaların inandılar, tırnakları ile kazıdılar ve bugün hepsi birer doktor, savcı, hâkim, mühendis ve öğretmen olarak güzel yerlerde güzel vatanımıza hizmet etmektedirler.

Bunu yaparken elbette oturduğu yerde başarıya ulaşanların sadece tavuklar olduğunu da hatırlatarak. Zira hem bizler biliyor ve çocuklarımıza da öyle anlatıyoruz ki;

“Uyanık olan yatandan, ayakta olan oturandan, yürüyen ayakta olandan ve koşan da yürüyenden her daim fersah fersah öndedir ve menzile ermeye muvaffak olacaktır…”   

Sene 1988. O yıl Gazi Üniversitesi’ni ve aynı zamanda Trabzon Avni Aker Stadında yalpan sağlık memurluğu sınavını 80 puanla il birincisi olarak kazanmıştım. Elde yok avuçta yok. Danıştığım insanların yüzde doksan dokuzu bir an önce devletin memuru ol derken Nemkol önünde kırık sepetine dayanmış hamallık yapan babam bir tek bana;

“Git oğlum Ankara’ya git. Boğulacaksan da büyük denizde boğul” demiş ve ben Ankara’yı yani okumayı seçmiştim. İyi mi, kötü mü yaptığımı o gün ve bugün teraziye koyduğumda çok pişman olsam da babamın sözüne uyduğum için kendimi bahtiyar addediyorum.

Yani demem o ki gençler hayatınızın başındasınız. Risk almaktan asla korkmayın. Cebinde elli lira harçlık, gidecek yurdu ve evi olmayan, okul dışında lokantalarda bulaşık yıkayan, yanlarına sığındığı üç öğretmenin merhametiyle (Allah onlardan razı olsun) okulunu bitiren ve nihayetinde öğretmen olan, şimdi okuduğunuz bu satırları kaleme alan o İsmail hayallerine ulaştıysa sizler hayli hayli ulaşacaksınız. Buna ben bu tezgâhtan geçmiş biri olarak yürekten inanıyorum.

Sizin şer gördüğünüz bazı olaylar aslında sizler için hayrın ta kendisidir. Bunun örneğini Kocayokuş Köyü İlkokulu’nda birbirinden zeki dört kız öğrencimin okurken babalarının aniden vefatı sonrası hayata sımsıkı sarılmaları neticesinde birisi Matematik Öğretmeni, bir diğeri TRT’de mühendis, bir diğeri Diyanet çatısı altında mühendis ve kızımın da sınıf arkadaşı en küçükleri İstanbul Maliye’de üst düzey çalışan biri olarak hedeflerine ulaşmanın hazzını yaşamaktadırlar.

Belki babaları yaşasaydı bu dört evladımızın okuma şansları olamayacak ve bugün geldikleri yerlerde hiçbiri olamayacaktı.