“Ona kuvvetini ve beynini en yüksek fiyatı verene satmasını fakat hiçbir zaman kalbine ve ruhuna fiyat etiketi koymamasını öğret. Uluyan bir insan kalabalığına kulaklarını tıkamasını öğret ona ve eğer kendisinin haklı olduğuna inanıyorsa dimdik dikilip savaşmasını öğret.”
Abraham Lincoln’ ün oğlunun öğretmenine yazdığı mektuptan bir kesitle başlamak istedim yazıma. (Mektubun tamamını merak ederseniz: http://www.akintarih.com/ogut/abraham.htm ) Bir gün çocuğum olduğunda bilmesini isteyebileceğim tüm öğütleri sıralamış adeta. Yazının büyüsüne kapıldım gittim okurken.
Hayat, büyüdükçe öğrendiklerimizi uygulayabilmemiz için sahneler yaratan bir yer. Ama hayat tamamıyla kurgulu bir senaryo değil. Eğer replikleri ezberlerseniz İnek Şaban gibi adın ne sorusuna Hz Ebubekir cevabı verirsiniz. Bu yüzden doğaçlama yaşamaya hazır olmayı öğrenmek lazım ilk başta. Doğaçlama yaşamak için de özgüven lazım. İçi boş bir özgüvenden bahsetmiyorum. Bahsettiğim mektuptaki her şeyi öğrenmiş bir çocuğun sahip olabileceği özgüven benim bahsettiğim.
Bundan neden bahsettiğime geleyim şimdi.
Dün doğaçlama oynamam gereken bir sahnedeydim. Olaylara her zaman çok yönlü bakan biriyim. Artılarını eksilerini tartarım hep ama asla artısı çok olanı yapmam. Benimkisi hobi. Canım hangisini istiyorsa, hislerim beni neye itiyorsa onu yaparım. Annemin, okuduğunda “İyi halt edersin, dik kafalı.” Diyeceğinden eminim. Ama yine de içten içe “Benim kızım işte.” Diyeceğinden de eminim. Çünkü ben haksızlığa tahammül etmemeyi, adil ve dürüst olmayı, risk almayı, cesaretli olmayı, her şeye rağmen kendi ayaklarımın üstünde durmayı, kimseye minnet etmemeyi ve doğaçlama yaşamayı annemden öğrendim. 60 yaşında girişimcilik projesi kazanıp iş kuran annemden.
Eğer dün o sahnede “Adın ne?” sorusuna “Hz Ebubekir” deseydim, yarın öbür gün çocuklarıma o mektuptaki öğütleri verecek yüzüm olmayacaktı. Çocuklar kuru kuruya verdiğiniz öğütleri değil onların yaşam tarzı edinebildiğiniz kadarını öğrenir. İşte bu yüzden bugün ve bundan sonra insana saygının, adaletin olmadığı hiçbir yerde ben yokum.
Bu yazımı güzel yarınlara, güzel çocuklara ithaf ediyorum.
İNSAN OL ÇOCUK