VATAN...

Yaşıyoruz çok şükür der gibi.. Nefes alıyoruz alabildiğimiz kadarıyla, geziyoruz özgürce.. Dostlarla, sevdiklerimizle eğleniyoruz.. Konserlere gidiyor, yeni yeni insanlar tanıyor okuyoruz. Futbol maçları izliyoruz, son ses bağırıyoruz, seviniyor, üzülüyoruz. Yeri geldiğinde susuyoruz, yeri geldiğinde susmak bilmiyoruz. Namazlar kılıyoruz, Allah (c.c)’a kollarımızı açıyoruz, dualar ediyoruz, oruçlar tutuyoruz.

Sonucu ne olursa olsun yaşıyoruz bu toprakların üzerinde. Memleketimizi seviyoruz, kültürlerimizi yaşatmaya çalışıyoruz. Yaz aylarında VATANIMIZA geliyoruz, özlem gideriyoruz. Olur olmadık yer de sinirleniyoruz, durup dururken gülmeye başlıyoruz.

En sevdiklerimizi kaybediyoruz bazen, annemizi, babamızı, amcamızı, dayımızı.. Ama yılmıyoruz yaşıyoruz yine de. Yıkılsa da paramparça da olsa yüreğimiz dik durmaya çalışıyoruz, çabalıyoruz.

Yine de yaşıyoruz yaşabildiğimiz kadar, güneşin doğuşuyla doğan yeni bir güne çok şükür uyanıyoruz. Kimi işine gidiyor, kimi bağına bahçesine. Kimi gelecek müşterisini bekliyor, kimi evine ekmek götürmeyi.

Ve nihayetinde yaşıyoruz, çok şükür..!

Peki düşünüyoruz mu eğlenip güldüğümüz, ağlayıp yasa boğuldumuz bu VATANI..?

Adına yazılmış onca şiir, şarkıdır VATAN..

Nefes aldığımız her yerin altında yatan binlerce şehidin adıdır VATAN..

Uğruna dökülmüş kanların kırmızısıyla aldığı rengin adına verilen bayrağın soy adıdır VATAN..

Anamın ördüğü kazağın rengi beyaz ise, kız kardeşimin giydiği gelinliğin ikinci adıdır VATAN..

Susan bir insanın gözlerinin içinde yaşayan yiğittir VATAN..

Unutanı unutmayan dostlarımın adamlığının simgesidir üzerinde yaşadığı VATAN..

Sımsıkı dostluklarımızın, mesafeleri yakınlaştıran memlekettir VATAN..

Çok şükür der gibi, duaların edildiği Allah’a eğilen boynumuzun borcudur bu VATAN..

Ne mutlu bayrağımıza, Vatanımıza..!