GÜMÜŞHANELİNİN ÖNÜNDEKİ ENGELLER

“Her engel yeniden diriltir beni”
Mehmet Akif İNAN

Fıkra bu ya. Müfettiş öte tarafta teftiş yapıyor. Cehennemi gezerken bir çukurda yanan insanlardan birinin kafası görünüyor, sonra kayboluyor. Bir zaman bu manzarayı izledikten sonra zebaniye sormuş;

“Hayrola burada kimler var ve neden böyle oluyor?”

“Efendim” demiş Zebani;

“O çukurda Gümüşhaneliler yanıyor. İçlerinden kim yukarı çıkıp kurtulmaya çalışsa bir başka Gümüşhaneli tarafından ayaklarından tutulup aşağı çekiliyor.”

Yirminin üzerinde kitap ve binin üzerinde köşe yazılarım ile çoğunuz şahittir ki hep iyiyi, güzeli, paylaşmayı, hayal kurmayı, çalışmayı, okumayı, değerlerimizi, milli ve manevi duyguları aktarmışımdır. Bu yazdıklarımın sizlerde etki yaptığını biliyor ve az da olsa yaptığınız yorumlardan görebiliyorum.

Bu şehrin arşivi sevgili Recep ERGİN’İN sitesinin en eski ve haliyle en çok yazan yazarıyım. “SİZ DE BAŞARABİLİRSİNİZ” adlı son yazımda sizleri ailemden bildiğimden dolayı de samimi duygularıma yer verdim. Benim şiirlerim ve yazılarımda kendini, ailesini ve hayallerini gördüğünü ifade eden yüzlerce okurum olduğunu biliyorum. Son yazıma adeta bir köşe yazısı büyüklüğünde ki muhteşem yorumuyla katkı veren değerli hemşerim Selahattin Alp ALTAY’I kutluyorum. Ve bu güzel yorumunu siz değerli okurlarımın istifadesine sunuyorum; 

“Aslında bu sayfaları eskiden daha çok okurdum ama okudukça memleketimin kendi internet sayfasına olan ilgisizliğini görünce soğuyor ve bırakıyordum. Sonra dönüp dolaşıp yine memleketimin bu sayfalarına geliyordum çünkü bütün dert eski Gümüşhane’yi arayıp bulmak ama nafile. Yeniden okuyorum bu sayfaları, hakikaten sürükleyici ve okunması gereken yazıların varlığını görüyorum.

Peki, okuyan var mı ya da beklendiği kadar okunuyor mu, yine nafile. Tabii bu yazarların devamı gelecek mi diye de ciddi bir sorunumuz var. Sanmıyorum bazılarının yerleri dolmaz çünkü bunlar Allah vergisi özellikler. Sorun dedim de bu arada o yıllarda sorun kelimesini kullanmaya çekinirdik, anlarsınız ya, Nereden nereye. Geçmişin acısını belki de en çok canım Gümüşhane’m çekmiştir. Kızacaksınız ama bu gerçek hep aynı, sahipsiz Gümüşhane’m.

Yani konuyu nereye getireceğim, sonuçta Gümüşhaneli genellikle tek başına kalmıştır ve yürüdüğü yollar en büyük engellerle dolmuştur. Bazen diyorum Bernard Shaw bu sözü acep bizim için mi söyledi.

Tabii bizimkiler sonuçta hep kendini kendi kurtarmıştır. İşte tıpkı İsmail Hayal’im gibi. Ama Gümüşhaneli elbette adamdır bu ayrı... Meğer “ Hayatta en büyük mucize küçükken iyi bir öğretmene rastlamaktır” sözü ne kadar doğruymuş ve bu hikâyede bunu çok net görüyoruz.

Bu harika yazıya atıfta bulunacak nice hikâyelerimiz vardır elbet lakin okuyanları yormayalım zaten sayıları az. Canım Gümüşhane’min yazarlarını daha yakından takip edip güç vermesini dilerken sevgili Mustafa Canlı’mızı burada rahmetle bir kez daha anmadan geçemeyeceğim.

Allah yollarını açık eylesin sevgili İsmail hocam, Selahattin.

Evet;

Maalesef şehrin girişine ve çıkışına “ALTIN KALPLİ İNSANLARIN ŞEHRİ” yazmakla gerçekten altın kalpli olunmuyor. Altın kalpli olan insan insanlara eşit davranır, şairin dediği gibi ‘bir kişiye dokuz değil, dokuz kişiye birer pul vererek’ adaletli olur.

Hiç kimse kusura bakmasın ama Gümüşhanelilerin önündeki en büyük engel Gümüşhanelilerin ta kendileridir.  

Muhabbetle kalın efendim…