Ara
Gümüşhane
Kapalı
18°
Adana
Adıyaman
Afyonkarahisar
Ağrı
Amasya
Ankara
Antalya
Artvin
Aydın
Balıkesir
Bilecik
Bingöl
Bitlis
Bolu
Burdur
Bursa
Çanakkale
Çankırı
Çorum
Denizli
Diyarbakır
Edirne
Elazığ
Erzincan
Erzurum
Eskişehir
Gaziantep
Giresun
Gümüşhane
Hakkari
Hatay
Isparta
Mersin
İstanbul
İzmir
Kars
Kastamonu
Kayseri
Kırklareli
Kırşehir
Kocaeli
Konya
Kütahya
Malatya
Manisa
Kahramanmaraş
Mardin
Muğla
Muş
Nevşehir
Niğde
Ordu
Rize
Sakarya
Samsun
Siirt
Sinop
Sivas
Tekirdağ
Tokat
Trabzon
Tunceli
Şanlıurfa
Uşak
Van
Yozgat
Zonguldak
Aksaray
Bayburt
Karaman
Kırıkkale
Batman
Şırnak
Bartın
Ardahan
Iğdır
Yalova
Karabük
Kilis
Osmaniye
Düzce
40,2300 %0.13
46,7486 %-0.32
4.303,47 % -0,36
Köye Döndüm Ama Ne Yaptım?

Köye Döndüm Ama Ne Yaptım?

YAYINLAMA: | GÜNCELLEME:

Bir zamanlar gözümüzün önünde, çantası elinde nice genç gitti bu şehirden... Okudu, meslek sahibi oldu, bir yerlere geldi. Aradan yıllar geçti, saçlara aklar düştü; şimdi “köye döndüm” diyerek içini rahatlatmaya çalışan bir nesil var. Döndüler, ama nereye?
 

Köyüne dönen ama hâlâ yumurtasını şehir pazarından alan, tarlasına bir çapa bile vurmayan, köy kahvesinde “bu köyde bir şey olmaz” diye oturan emekli, gerçekten köye mi döndü; yoksa kendine mi küstü?
 

Ben bir eğitimci olarak, emekliliği "köşeye çekilmek" değil, "başka bir cephede görev almak" olarak görenlerdenim. Çünkü biliyorum ki; her emeklinin içinde hâlâ işe yarar bir cevher vardır. O cevher, harekete geçirilmediği sürece sadece çürür. Oysa neler yapılmaz ki…
 

Köy Bilgelik Atölyeleri
 

Köye dönen emekli öğretmen, sağlıkçı, marangoz, teknisyen... Her biri kendi maharetini köy konağında veya okulda bir günlüğüne anlatamaz mı? Çocuklara okuma sevgisi aşılayamaz mı? Gençlere yön veremez mi?
 

40 Tavuk 40 Fide Projesi
 

Köye dönen her emekliye 40 fide, 40 tavuk verilsin. Kendisi üretsin, torununa kendi yumurtasını versin. Pazar tezgâhına küçük bir katkı yapsın. Üretmeyen emekli, hayatla olan bağını da zayıflatır.
 

Toruna Masal, Komşuya Hikâye
 

Köy kahvesinin bir köşesi, çocuklara ve gençlere anlatı alanı olsun. Eski zaman masalları, yaşanmış köy hikâyeleri, nasihatler anlatılsın. Hem dertler dökülsün, hem kültür aktarılsın.
 

Emekli Tarım Rehberliği
 

Eskilerin bildiği toprağın dili, mevsimin dengesi, fidelerin huyu kolay unutulmaz. Genç üreticilere bilgi vererek köy tarımı yeniden canlanabilir. Emekli çiftçiye sadece geçmişi değil, geleceği sormak gerekir.
 

Köye dönmek yetmez; köye ruh vermek, değer katmak gerekir. Köylü olmak, köyde doğmakla değil; köy için yaşamaktır.
 

O yüzden ben soruyorum:
 

Sen köye döndün de… neye döndün?
 

Bu yazı, emeklilikte bile üretimden, eğitimden, toplumdan kopmayanlar için bir çağrıdır. Bazen sadece bir fideyle başlar değişim. Bazen bir hikâyeyle...

 

Yusuf Sadık; emekli öğretmen, köşe yazarı, halkın çocukları için bir ömür eğitimle mücadele etmiş bir Cumhuriyet neferidir.

Yorumlar
* Bu içerik ile ilgili yorum yok, ilk yorumu siz yazın, tartışalım *