Bugünkü yazıma çok değerli dostum emekli Vali Sayın Enver Salihoğlu’nun WhatsApp’tan bana yazmış olduğu bir yazısı ile başlamak istiyorum.

Sayın Salihoğlu’nu Gümüşhane’de hemen hemen tanımayan yoktur. Uzun süre ilimizde valilik yapan Sayın Salihoğlu, yazımı okumuş olacaklar ki, bana bir metin gönderdi. Metni okuyunca gerçekten çok duygulandım. Sizlerle de paylaşmak istedim. 

Sayın Salihoğlu, “İhtiyar Kurt daha eskilere dönmek istemedi. Ama yine de sinema perdesindeki gibi geçmişi izlemekten alıkoyamadı kendisini. Elde bir fotoğraf makinesi, bir metre karda bata çıka Torul’un dağlarına gittiği günleri ya da bin bir renk çiçekleri bir kareye sığdırdığı nisan sabahlarını. “Şairin dediği gibi 

‘Men gayıdam (geri dönüp) bir de uşak olaydım,

 Bir gün gibi açıp ondan sonra solaydım.’ 

Hayat yine de güzel, sağlıklı yaşamak en güzel zenginlik. Ve insanı hiç kimseye muhtaç etmeyen bir Tanrı vergisi sevgi. Doğa için, vatan için, sevenleri için olduğu kadar kendisi için de yaşamalı insan. Hep daha güzele daha iyiye daha doğruya ulaşmak çabası ne kadar mutluluk verici. Ulaşamasak da beklemek bile güzel değil mi?”

Sayın Salihoğlu bu güzel sözlerini Bayburtlu Zihni’nin şu dizeleri ile tamamladı:

” Vardım ki yurdundan ayağ göçürmüş,

Yavru gitmiş ıssız kalmış otağı,

Camlar şirket olmuş meyler dökülmüş,

Şakiler meclisten çekmiş ayağı.”

Sayın Salihoğlu’na çok teşekkür ediyorum. 

Yazımın başlığını da ünlü Halk Ozanı Aşık Veysel Şatıroğlu’nun “Toprak” şiirinin “Dost dost diye nicesine sarıldım” ilk dizesinden aldım. 

“Şakiler Meclisi”nden olmasa da gazetecilik mesleğinden gerek ilerleyen yaşım gerekse bazı nedenlerle uzaklaştım. Sahada değil zaman zaman seven dostlarla bu köşeden buluşacağız.

Adam vardır, adam gibi adamdır.

Adam vardır, adam

Adam vardır, adamcık.

İnsan vardır, insan. 

İnsan vardır, insancık.

Yazımı, güzel bir halk türküsünün ilk dörtlüğü ile tamamlayım:

“Giderem Van’a doğru

Yolum İran’a doğru

Kes başım kanım aksın

Kıymet bilene doğru”

Dost kalın, dostça kalın

Evde kalın.