Hayat ölüme sormuş;

“İnsanlar beni çok severken, neden senden nefret ediyorlar...”

Ölüm yanıtlamış;

“Sen tatlı ve güzel bir yalansın, ben ise acı bir gerçeğim...!”

Kendimi bildim bileli yazıyorum. Sene 1977 Trabzon Üniversite İlkokulu'nda elime kalemi tutuşturan Yunus öğretmenim ile başlayan eğitim hayatımda en büyük dostum, en güçlü silahım ve helal ekmeğim kalemim oldu her daim. İlk ödülümü kalem ile kazandım. İlk hikayemi kalem ile, ilk resmimi yine onunla yaptım. Bir nevi hastalık oldu kalemim. Bugün arkama baktığımda ne çok şeyler yazdığıma, ne acılar yaşadığıma, birazcık olsa da sevincime ilk şahit olanın kalemim olduğunu fark ettim.

Hep en güzel olanı yazmaya çalıştım. Birini bilmeden kırarım diye belki birçok defa kırdım kalemimi. Bazı hak edenler olsa da asla kalemimi silah olarak kullanmadım.

Rabbim'in bize bahşettiği bu süreçte binin üzerinde köşe yazısı, kültür sanat sayfası, on yedi kitap kaleme almışım. Gümüşhane'nin her ferdi benim için en değerli bir hazine oldu malumunuz. Hiçbir çıkar ve menfaat gözetmeksizin bu şehrin tarihine birkaç kelam da biz bırakalım dedik.

Evet, sevgili okurlarım. Bu sol yanımı gerçekten cenderede hissettiğim belki de en acı yazılarımdan biri olacak. Son yıllarda dünyayı kasıp kavuran covid belası en büyük tehlike olarak sevdiklerimizi elimizden almaya devam ediyor.

Candan öte sevdiğim, değer verdiğim ve gördüğüm can köylüm, akrabam, ağabeyim, her şeyim Ömer Faruk ağabeyim yirmi beş gündür covid belası yüzünden yoğun bakımda idi. "Siz bana dua edin ben duanıza icabet edeyim" diye buyuran Rabbimize yöneldik ve dilimiz döndüğünce dergâhına yönelerek;  

"La ilahe illa ente Sübhaneke ibni küntü minezzalimin" duası ile kapına yüz vurarak; “Ey Rabbimiz Yunus peygamberi balığın karnından selamete çıkardın, İbrahim peygamberi narında yakmadın, Yusuf'u kör kuyudan ve zindanlardan kurtardın. Ömer abimi de düştüğü bu karanlık kuyudan selamete, aydınlığa çıkar ne olur. Onu bize ve sevdiklerine bağışla” diye ettiğimiz dualarımız kabul olmadı.

Ve 18 Nisan 2021 Pazar sabahı değerli eşleri Binnur Hayal’ın paylaşımı ile Ömer Abimizi, canımızı, sol yanımızı kaybettik.

Biz senden ebeden razı idik. Sağlam bir mümin, memleketini ve vatanını, bayrağını, ülkesini canından çok sevdiğine şahit idik. Akraba, eş, dost, komşu ve hemşeri canlısı olduğuna şahidiz. Yetime, garibe, düşmüşe her daim el uzattığını biliyoruz. Kimin derdi varsa onun yanında olduğunu gördük.

Gümüşhane İmam Hatip Ortaokulu’nun tam teşekküllü kütüphanesini rahmetli baban Hacı Zakir Hayal adına yaptırdığını biliyoruz. Doğduğun köyün kitabı Köyüm Demirören, bugün öğrencilere hediye ettiğimiz Ekmek Arası Domates ve son kitabımız kapağında rahmetli anneniz Gülahmer Hayal’ın olduğu Hayal Ötesi Şiirler kitaplarımıza katkınız çok büyük. 

Seni çok sevdik Ömer Ağabeyim. Senin gibi değerli bir dostun akrabası, köylüsü olmakla her zaman gurur duydum. Sendeki merhamet dolu kocaman yüreğine hayrandım. Yokluğuna nasıl alışacağımızı inan ki bilmiyorum. Boşluğun nasıl dolacak çok zor. Ama tek bildiğim bir şey var ki ardında bıraktığın onca güzel iyilikler, hayırlar, insanlıklar sayesinde ecir defterin asla ve asla dolmaya devam edecektir. Buna yüzde bir milyon eminim.

Ömer Faruk Hayal ölmedi. Sanki abim öldü, babam öldü, hanemden bir sevdiğim öldü, sol yanım öldü, inan ki ben öldüm.

Mekanın Cennet olsun inşallah. Peygamber Efendimiz (SAV) komşun olsun her daim.

Ardından şu şiirle ve dualarımızla her daim mezarının başındayız abim.

ÖMER FARUK HAYAL

Öyle bir yüreği var ki bilinmez,

Merhamet sahibi izi silinmez.

Erdemli ahlaklı zulme eğilmez,

Rabbim'in en güzel sağlam kuluydu.

Feraset sahibi doğruydu özü,

Adalet düsturu sağlamdı sözü,

Renkliydi dünyası civandı gözü,

Umudu menzile varan koluydu,

Karakteri sağlam Kur’an yoluydu.

Hakikat rehberi hesabı vardı,

Arkadaş canlısı dostluğu yârdı,

Yılların değeri kazancı kârdı,

Arzusu her daim Turan eliydi,

Liyakat sahibi iman ehliydi.