İNSAN KOLAY UNUTMUYOR
Seçim dönemleri önemli zaman aralıklarıdır. Hem toplum sosyolojisi hem de insan psikolojisi açısından oldukça derin analizler içeren süreçlerdir. Aday belirleme adayın tepkisi ya da toplumun adaya yönelik yaklaşımı partilerin vereceği bir sosyolojik planlama durumuyken, aday olmayı düşünenlerin birikimleri geçmişleri ve bunu hangi siyasi partide ortaya koyacağı ise kişilerin psikolojik analizleri açısından önemlidir.
Öncelikle Gümüşhane’de yeni seçilen belediye ve belde başkanlarına başarılı bir beş yıl geçirmelerini temenni ederken yukarıda bahsettiğim meseleyi biraz daha detaylı açıklamada fayda görmekteyim.
Türkiye’de meydana gelen ittifaklar süreci sonrasında ortaya çıkan siyasi ortam partilerin üst tabanda geçişkenliği artıran bir eylem olarak görülürken mevcut seçimler göstermiştir ki bu durum taban için aynı hassasiyetleri gözetmemektedir. Ülke genelinde ittifak yapılan yerlerde seçimin kaybedilmesi ya da ucu ucuna kazanılması ancak ittifak yapılmayan yerlerde büyük farklarla seçimin alınması vatandaşın kendi tabanına daha fazla sahip çıktığını göstermektedir.
Partiler aday belirleme sürecinde Cumhur ittifakının ruhu gereği geçmişte farklı siyasi partilerde siyaset yapmış ancak temel değerlerde anlaşabildikleri kişileri aday olarak gösterme yoluna gittiler. Ancak bu durum yapılırken “ aday’ı tabana razı etme” şeklinde bir yol izlendi. Oysa “ taban aday’a razı edilir” şeklindeki gerçek göz ardı edilmişti. Ülke genelinde her ne kadar ittifaklar kurulsa da insanların samimi duyguları ve yaşanmışlıkları geçmişte olan meseleleri unutturmaya yetmiyor. Geçmiş insanların peşinden geliyor ve bugün karşısına çıkıyor. Partiler bu süreçte genel merkez kararlarını uygulamış olsalar da kendi tabanlarını üzmekten öteye gidemeyen kararlar alınmıştır. Burada ittifak gerçekleri ve kazanımlarını tartışmıyoruz. Şüphesiz Cumhur ittifakı Dr. Devlet Bahçeli’nin temel değerlerini ortaya koyduğu ve bu ülkenin yeni yönetim modelinde büyük bir eşiği aşmamızı sağlayan büyük bir adımdı. Öyle de oldu zaten. Cumhur ittifakı yerelde % 50 üzerinde oy alarak meşruluğunu sağlamlaştırmıştır. Ancak burada yereldeki yöneticilerin bu ittifak anlayışını tam manası ile özümseyemediklerini görmekteyiz. Cumhur ittifakı seçim kazanmak ya da kaybetmek pahasına feda edilebilecek bir mesele değildir. Sadece seçim kazanmak için yerel yönetimlerin kendi hafızalarını unutup onlara seçim kazandırabilecek isimlerle seçime girme hakkı da vermedi. Bu durum siyasi partilerin genel merkezinin ortaya koyduğu birliktelik ruhunun yerelde yöneticiler tarafından nasıl parçalandığını gösterir. Görülmektedir ki seçimi kazanmak için kendi hafızaları dışında iş yapanlar kaybetmiştir. Ama kendi hafızalarına ihanet etmeden kendi değerleri ile bütünlemiş, teşkilatlarının bir vakit değil her vakit emrinde olanlar seçim kazanmışlardır. İşte bu durum partilerin sosyolojik analiz eksikliğini göstermektedir.
Öte yandan kişilerin analizi de önemli bir süreçti. Türk siyasetinin unutulmuş simaları ittifak çatısı altında en kuvvetli gördükleri yerlerden yeniden sahneye çıkma gayreti içerisine girdiler. Ancak bunu yaparken toplumun ya da seçime girmeyi planladıkları teşkilatların buna ne şekilde tepki verebileceklerini hesap etmediler. Bir gurup ya da çevresel bazı yönlendirmeler ile mantıksal analizin dışına çıkarak “ kazanabilirim” algısı ile hareket ettiler. Ancak onlara seçim kazandıracak teşkilatları göz ardı ettiler. Bu göz ardı durum dışa vurunca işi şahsileştirip bireysel bir seçim yoluna gittiler. Böylesi bir durumda hem kendilerine hem de teşkilatlara zarar verdi.
İşte böylesi bir süreçte Türkiye yeni bir döneme başladı. Unutulmamalıdır ki insan hafızası tazedir ve kolay unutacak bir yapıda değildir. Kişilerin şahsına yaptıklarınız unutulabilir ancak kitlesel olarak hedef aldığınız guruplar sizleri hiçbir zaman kolay unutmayacaklardır.
