BEZ PARÇASI
YAYINLAMA:
Gümüşhane’de gördüğüm bir manzaradan bahsediyorum. Tişört giyip başını kapayanların ya da kapri pantolon giyenlerin örneği çoktur. Ama böylesi ilk defa çıktı karşıma.
Kapanmak eski alışkanlığımız bizim. Alışkanlık diyorum çünkü anadan kıza geçen aile baskısıyla örtünmek zorunda kalıyor birçoğu. Belki de içine sinmeden örtünmenin sonucudur karşılaştığımız tesettür manzaraları.
Niye kapanırız biz? Bir mahremiyet çizgisi oluşturmak, haram olandan kendimizi korumak için. Gönlümüzdeki tesettürü görüntümüzle perçinlemek, Müslümanım demeyi yaşantıya uydurmak için. Peki, yüreğimizde yoksa o tesettür, başımızdaki örtü yeter mi örtünmeye? Eğer tesettürümüz bizi daha albenili bir hale getiriyorsa, örtü ulaşmış mı oluyor amacına? Unutmayalım Allah süslerinizi örtüyle örtün dedi, örtüyle süslenin demedi. Neyi örtüp neyi açtığımızı iyi muhasebe etmeli. Örtülü bir bayan yürürken dönüyorsa ona başlar, örtü sadeliği değil gösterişi getiriyorsa amacından çıkmış demektir. Elbette ki örtü tercih meselesidir. Her şeyden önce İslamiyet’in şart koştuğu bir şeydir. Ama kapalılık hakkını vermeyi gerektirir. Tüm bunları yarım günlük kapanma macerası olan biri olarak anlatıyorum. Arkadaş baskısıyla kapanıp okula giden, ama okul dönüşü başını açan biri olarak, açıklığımla gurur duyarak değil, bilakis utanarak.. Ve tüm bu eleştirileri yine açık biri olarak yapıyorum. Çünkü gördüğüm bazı örtülülerden, ben açık halimle bile utanıyorum.
Evet, ameller niyetlere göredir, evet parayla imanın kimde olduğu bilinmez ve evet kulla Allah arasına kimse giremez ama bu kadar hassas bir konu da böylesine rüsva edilemez.
Yorumlar
*
Bu içerik ile ilgili yorum yok, ilk yorumu siz yazın, tartışalım *
