İnsan Küçüldükçe Büyür mü? Yoksa...

İnsan küçüldükçe büyür mü ? Yada küçüldükçe kayıp mı olur. Nedir insanı değerli kılan, yada insanı insana kırdıran şey nedir. Hepimiz aynı evrenin, Hz. Adem'in çocukları değil miyiz ?

Aslında insanlar farklı değil! Herkes eşit doğuyor, farklı yaşayıp farkı şekillerde ölüyor. Aslına bakacak olursak, birazda kader ama bu kaderi değiştirmekte bizim elimizde.

Öyle" ben fakir doğdum bu benim kaderim" diyerekten, her şeyi de "Yaradan böyle istedi alın yazım da buymuş benim" demekle olmuyor. Hepimizin hayatları farklı, bir çoğumuzun hayalleri vardır. Hayaller olmadan yaşayamaz insanlar. Bazılarımız hayallerimizi, şans oyunlardan çıkacak meblağlara bağlarken, bir kısmımızda arazimden yol geçse, tarlamdan petrol çıksa veya köyümde baraj kurulsa gibi olmayacak hayallerin peşinden koşarak zamanımızı boşa harcarız.

Özellikle biz Türklerin hep bir umudu vardır. Son ana, son dakikaya kadar. En çokta budur bizi yıkan. Hayatımızı hep olmayacak işlere umut bağlayarak sonuçlandırmayı, sonunda hep olacağını bekleyerek geçiririz. Aslında hepimiz o günlerin asla gelmeyeceğini bu hayalperest yaşamın asla değişmeyeceğini gayet iyi biliriz. Somut olamıyoruz, hep soyut hep hayal, hep bir macera peşinde ve sanki kesin olacakmışçasına sonuna kadar ümit... Belki sırf bu yüzden kaybediyoruz, çoğumuz o yüce gördüğümüz insanlardan aşağıda kalıyoruz.

"Oysaki onlarda bizim gibi insan, akıldır bizi onlardan farklı kılan".