“Nice insanlar gördüm sırtında ceket yok, nice ceketler gördüm içinde adam yok”
Mevlana
1994 yılında Kars’ın Kağızman İlçesi Aydınkavak Köyü İlkokulu Müdür yetkili öğretmenliği üzerinden tam yirmi yılı geride bıraktım. O gün heybemizde sevgi adına, güzellikler adına, inanç ve erdem adına ne varsa bugün de heybemizde aynı değerler yer almakta.
Yirmi yıl önce ile yirmi yıl sonra arasında ki hayatımda, öğretmenliğimde hesabını veremeyeceğim işim olmadı şükürler olsun. Gümüşhane benim ata yurdum, Trabzon ise ilk gurbetim. Ve ben meslekte ki yirmi yılımın 17 yılını doğduğum şehre hizmet etmekle geçirdim. Çocukluğumun da ilk sekiz senesi bu şehirde geçti.
Bu süreçte üç kere koltuğa oturma fırsatı elime geçtiği halde çeşitli sebeplerle oturmak nasip olmadı. Emaneten (1,5 yıl) oturduğumuz Milli Eğitim Şube Müdürlüğü makamını da bugün itibariyle terk ediyorum.
Makam bir garibin, bir yetim öğrencinin ve kadir kıymet bilen hemşerilerimin gönlüne girmektir ki onu da Allah’ın izniyle kazandığımı düşünüyorum. Çok kere “bu şehirde durulmaz artık” dememe rağmen her zaman sağ tarafımdaki meleğe kulak vererek ata yurdumda kalma cesaretini göstermişim.
Gümüşhane’de son sekiz sene içinde 11 esere imza attım. Gümüşhane Eğitim Tarihi kitabım (1000 sayfa) basıma hazır durumda. Gümüşhane’nin Kuşakkaya ve Gümüşkoza Gazetelerinde yaklaşık 800 köşe yazısı, 500 Hayal Dükkânı kültür sanat sayfası, okul ve kurumlara donatım malzemesi, kütüphane, taşıt ve benzeri katkılarda öncülük etmek, öğrencilere burs sağlamak gibi onurlu işlerde severek ve isteyerek yer aldım.
Bu süreçte atalarımızın özlü deyişiyle; “Meyve veren ağaç taşlanır” cihetinden hakir görüldüğümüz durumlar olduğu gibi sevmeyenlerimiz de hayli miktardadır. Ben kötülüğünü gördüğüm insanları bile affettim. Her fikre, her düşünceye, her siyasi kavrama saygılı olmaya çalıştım. Kimseyi ötekileştirmedim. Paydasında sevgi olan her kişiyle, kurumla ve fikirle mutlaka bir noktada buluştum. Vatan ve iman konusunda hassasiyetimle belki küçük bir güruhu dışlamışımdır ki onlar zaten sistemin dışındalar.
1,5 yıllık Gümüşhane Milli Eğitim Şube Müdürlüğü sürecinde her türlü insanı gördüm ve tanıdım.
Ve nihayet hayatımızın bir köşe başını da ardımızda bırakarak tabiri caizse makamlarla işim olmaz diyerek fabrika ayarlarına geri dönerek Eğitim Uygulama Okulu’na rehber öğretmen olarak geri dönüyorum. 2004 yılında kurulan ve engelli yavrularımız için milat olan bu okulda görev yapmak her türlü kazanımın üstündedir.
Bu 1,5 yıllık süreçte 4 Milli Eğitim Müdürü ile görev yaptım. Hızır Aktaş’ın sabrına, Murat Yazıcı’nın sistemli çalışmasına, Murat Şükrü Baş’ın insanlığına ve son müdürüm Muhammet Şahinkaya’nın disiplin ve kararlılığına hayran kaldım.
Gümüşhane Milli Eğitim Müdürlüğü ailesinin tamamına en kalbi muhabbetlerimi gönderiyorum ancak müsaadenizle birkaç isme burada yer vermek istiyorum. Dost ve arkadaş ağabeyimiz Şahmettin Kaya’yı, giyimi, tarzı ve muhabbeti ile İnsan Kaynakları Şube Müdürü İlhan Yıldız’ı, Gümüşhane Milli Eğitim Müdürlüğünün gülen yüzü ve bilgi küpü Asuman Hanımı, Ülkü Hanım’ın dostluğunu, Bahtiyar Bozalan’ın saygısını, avukatlarımız Elif ve Çiğdem Hanım’ın güler yüzünü, Eren Kahveci’nin çalışma azmini asla unutamayacağım. Bu kısa süreçte tanıdığım güzel insanlara en kalbi sevgi ve saygılarımı sunuyorum varsa haklarını helal etmelerini istiyorum. Allah’a emanet olunuz.
Mevlana
1994 yılında Kars’ın Kağızman İlçesi Aydınkavak Köyü İlkokulu Müdür yetkili öğretmenliği üzerinden tam yirmi yılı geride bıraktım. O gün heybemizde sevgi adına, güzellikler adına, inanç ve erdem adına ne varsa bugün de heybemizde aynı değerler yer almakta.
Yirmi yıl önce ile yirmi yıl sonra arasında ki hayatımda, öğretmenliğimde hesabını veremeyeceğim işim olmadı şükürler olsun. Gümüşhane benim ata yurdum, Trabzon ise ilk gurbetim. Ve ben meslekte ki yirmi yılımın 17 yılını doğduğum şehre hizmet etmekle geçirdim. Çocukluğumun da ilk sekiz senesi bu şehirde geçti.
Bu süreçte üç kere koltuğa oturma fırsatı elime geçtiği halde çeşitli sebeplerle oturmak nasip olmadı. Emaneten (1,5 yıl) oturduğumuz Milli Eğitim Şube Müdürlüğü makamını da bugün itibariyle terk ediyorum.
Makam bir garibin, bir yetim öğrencinin ve kadir kıymet bilen hemşerilerimin gönlüne girmektir ki onu da Allah’ın izniyle kazandığımı düşünüyorum. Çok kere “bu şehirde durulmaz artık” dememe rağmen her zaman sağ tarafımdaki meleğe kulak vererek ata yurdumda kalma cesaretini göstermişim.
Gümüşhane’de son sekiz sene içinde 11 esere imza attım. Gümüşhane Eğitim Tarihi kitabım (1000 sayfa) basıma hazır durumda. Gümüşhane’nin Kuşakkaya ve Gümüşkoza Gazetelerinde yaklaşık 800 köşe yazısı, 500 Hayal Dükkânı kültür sanat sayfası, okul ve kurumlara donatım malzemesi, kütüphane, taşıt ve benzeri katkılarda öncülük etmek, öğrencilere burs sağlamak gibi onurlu işlerde severek ve isteyerek yer aldım.
Bu süreçte atalarımızın özlü deyişiyle; “Meyve veren ağaç taşlanır” cihetinden hakir görüldüğümüz durumlar olduğu gibi sevmeyenlerimiz de hayli miktardadır. Ben kötülüğünü gördüğüm insanları bile affettim. Her fikre, her düşünceye, her siyasi kavrama saygılı olmaya çalıştım. Kimseyi ötekileştirmedim. Paydasında sevgi olan her kişiyle, kurumla ve fikirle mutlaka bir noktada buluştum. Vatan ve iman konusunda hassasiyetimle belki küçük bir güruhu dışlamışımdır ki onlar zaten sistemin dışındalar.
1,5 yıllık Gümüşhane Milli Eğitim Şube Müdürlüğü sürecinde her türlü insanı gördüm ve tanıdım.
Ve nihayet hayatımızın bir köşe başını da ardımızda bırakarak tabiri caizse makamlarla işim olmaz diyerek fabrika ayarlarına geri dönerek Eğitim Uygulama Okulu’na rehber öğretmen olarak geri dönüyorum. 2004 yılında kurulan ve engelli yavrularımız için milat olan bu okulda görev yapmak her türlü kazanımın üstündedir.
Bu 1,5 yıllık süreçte 4 Milli Eğitim Müdürü ile görev yaptım. Hızır Aktaş’ın sabrına, Murat Yazıcı’nın sistemli çalışmasına, Murat Şükrü Baş’ın insanlığına ve son müdürüm Muhammet Şahinkaya’nın disiplin ve kararlılığına hayran kaldım.
Gümüşhane Milli Eğitim Müdürlüğü ailesinin tamamına en kalbi muhabbetlerimi gönderiyorum ancak müsaadenizle birkaç isme burada yer vermek istiyorum. Dost ve arkadaş ağabeyimiz Şahmettin Kaya’yı, giyimi, tarzı ve muhabbeti ile İnsan Kaynakları Şube Müdürü İlhan Yıldız’ı, Gümüşhane Milli Eğitim Müdürlüğünün gülen yüzü ve bilgi küpü Asuman Hanımı, Ülkü Hanım’ın dostluğunu, Bahtiyar Bozalan’ın saygısını, avukatlarımız Elif ve Çiğdem Hanım’ın güler yüzünü, Eren Kahveci’nin çalışma azmini asla unutamayacağım. Bu kısa süreçte tanıdığım güzel insanlara en kalbi sevgi ve saygılarımı sunuyorum varsa haklarını helal etmelerini istiyorum. Allah’a emanet olunuz.