Bazı insanlar vardır birisinin yanında olunca mutlu olurlar.Sadece mutlu oldukları için mutlu olduğu kişinin yanındadır.Eğer mutlu olmuyorsa bir dakika yanınızda tutamazsınız. Böyle insanların yaşadığı aşk değil, elde edememekten kaynaklanan saplantı. Peki yaşadığınız şeyin saplantı olduğunu nasıl anlayacaksınız? Aslında kendinizi dinlerseniz, kendi hareketlerinizi test ederseniz saplantı mı aşk mı olduğunu rahatlıkla anlayabilirsiniz. Saplantı güvensizlik duygusu getirir. Aşktaki gibi heyecanlanırsınız ve sabırsızlanırsınız fakat gerçek anlamda mutlu olamazsınız.Kendinizi onun için harabeye çevirseniz bile içinizi kemiren şüpheler, cevaplanmayan sorular, onun tarafından sevilmediğinize dair düşünceleriniz vardır. Hayal bile kuramazsınız. Oysa aşkta, böyle değildir aşkta aşık olduğunuz kişiyle ilgili sürekli hayal kurarsınız.Onsuz bir saniyenin bile geçmemesini istersiniz.Bunun yanında  içinizde hep bir heyecan vardır ama o heyecan bile mutlu eder sizi. Aşkınızın sizi sevmediğini aklınıza bile getirmek istemezsiniz. Hatta aşkta durum öyle farklıdır ki, sevmediğini bilseniz bile bunu ona konduramazsınız. Yani sevgisinden şüphe etmek aklınıza bile gelmez.Aşkınıza güvenirsiniz kendinize güvenmezsiniz seviyesine gelirsiniz.Aşk ta mutlu olduğunuz kadar mutlu edersiniz ve hep yanınızdadır  ama saplantı da birisini sadece mutlu edebildiğiniz kadar yanınızda tutarsınız.

Saplantılı insan, “Eğer benim değilse hiç kimsenin olmasın” gibi hastalıklı bir düşüncenin içine bile girer. Tamamen bencildir.Her zaman kendisini düşünür sen üzülmüşsün veya üzülmemişsin saplantılı biri için bunun hiçbir önemi yoktur. Aşık insan ise kendisiyle birlikte olmasa bile sevdiğinin mutluluğunu ister. Hatta başkasıyla mutlu olacaksa eğer aradan çekilmeyi bile kabul edebilir.Sen yeter ki mutlu ol ben olmasam da olur düşüncesi hakimdir. Saplantılı insan sürekli huzursuzdur. Bu huzursuzluğu yüzüne yansır. Sinirlidir, en ufak bir şeye bile öfkelenir. Bu biraz da kendine güvensizlikten kaynaklanmaktadır. Saplantılı insan, saplantı haline getirdiği insana zarar vermeyi düşünür. Sadece ona değil, onun çevresindekilere de zarar vermeyi düşünür. Canını yakmak ister.Ben merkezlidir.Her şeyi kendi açısından düşünür.Seninle nasılsa kendisini senin anladığın gibi birisi anlarsa vazgeçmek onun için çok basit meseledir.İki gün içinde unutabilir.Ama aşık insan böyle değildir belki de ondan sonra hiç kimseyi hayatına kabul etmeyebilir.Karşılıksız sevmeyi bile göze alabilir.

Şimdi kendinize sorun bakalım, siz de böyle duygular içinde misiniz? Eğer öyleyse sizinki de aşk değil saplantı. Ve genellikle saplantının olduğu yerde uzun soluklu ilişkiden söz etmek mümkün değildir. Çünkü o saplantı elde edinceye kadar sürer. Elde ettikten sonra da heyecanını kaybeder. Kendinizi saplantılardan korumanın tek yolu aşkı basit bir hırs aracı olarak görmemektir. Başkalarına, başkalarının duygularına saygı duymayı öğrenmelisiniz. “İstemiyorum” diyene ısrar etmemelisiniz. Bunu onun için değil, kendiniz için yapın. Saplantılı insan aslında kendisine saygısını da kaybetmiş insandır. Aşkı keyifle yaşamak varken hastalıklı hale getirmenin hiç alemi yok.Aşk kadar güzel bir şey yoktur.Hepinizin bu güzel duyguyu tatması dileklerimle…